Kibrit çöpü misaliyim ,yanan bir kibrit çöpü... kendi yok olusumu ister gibi ...kimse anlayamaz kimse hissedemez kimse sessiz cigliklarimi duyamaz gibi ... sanki herkes gözlerini kapatmış ölmemi bekliyor gibi :/... sanki kime dokunsam oda yok olacakmış gibi ,başkasının mutluluklarını kilit vuracakmis gibi ,sanki kendimle beraber yakacakmış gibi ,ölüm gibi ....
Sessiz ve ani ...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
DÜŞÜNCE VE BEN
Non-Fictionkendimi niteendirecek olsam düşüncenin ne kadar ileri gidebileceğini düşünen bir kız olarak nitelendirirdim . gunumun çoğunu düşünerek geçiririm ve hayatımda birçok şeye yer vermem bu cümledeki noktalama işaretleri gibi yada imla kılavuzu. değişi...
