******************
'ရႊယ္ယမ္' ဆိုသည့္ နာဝ ၾကားလိုက္ရသည္ႏွင့္ လူအမ်ား ပညတ္ထားသည္က 'ရြံစရာ ေကာင္းလြန္းတဲ့ ဒုစရိုက္သမား' 'ေကာက္က်စ္တဲ့ မေကာင္းဆိုးဝါး' 'ေမြးမလာသင့္တဲ့ လူသတ္သမား' စသည္ စသည္…
သူတို႔ ေျပာတာလည္း မွန္ပါတယ္…မွန္ေကာင္း မွန္ေနပါလိမ့္မယ္
ဒါေပမယ့္ ရႊယ္ယမ္ကေရာ ဒီလို ျဖစ္ခ်င္ခဲ့သည္လား?
ေမြးကတည္းက လူသတ္ခ်င္စိတ္ေတြ ေပြ႕ဖက္ျပီး ေမြးဖြားလာခဲ့သည္လား?
ေကာက္က်စ္တဲ့ မေကာင္းဆိုးဝါးေလးမွာလည္း ျဖဴစင္တဲ့ ကေလးဘဝေလးရွိခဲ့တာေပါ့…
အေၾကာင္းအက်ိဳး မလွခဲ့တဲ့ ကေလးတစ္ေယာက္ရဲ႕ ဘဝ…
အခ်ိဳ သိပ္ၾကိဳက္လြန္းတဲ့ ကေလးေလးတစ္ေယာက္ရဲ႕ ဘဝ…
မိဘလည္း မရွိတဲ့ ကေလးေလးတစ္ေယာက္ လမ္းေပၚမွာ ေလ်ွာက္သြားေနမိတယ္… သူဗိုက္အရမ္းဆာတယ္…လမ္းေဘးက မုန္႔ဆိုင္ေလးေတြဆီက မုန္႔ေပါင္းစံုရဲ႕ ရနံ႕က သူ႔ႏွာဝမွာ လာကစားေနၾကတယ္
အေငြ႕တေထာင္းေထာင္းထေနတဲ့ ေပါက္စီေပါင္းအိုးနားကို သူကပ္သြားမိတယ္ ရုတ္တရက္ ေခါင္းကို ဖုန္းခနဲ အခ်ခံလိုက္ရတဲ့ ကေလးေလးက အူေၾကာင္ေၾကာင္နဲ႔ နာက်င္သြားတဲ့ သူ႔ေခါင္းေလးကို လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔ ပြတ္လိုက္မိတယ္
"သြားစမ္း သူေတာင္းစားေလး!! မင္းရွိေနရင္ ဝယ္သူေတြက ဘယ္လာေတာ့မလဲ? သြား သြား သြား ရွဴး…"
ခပ္ဝဝ ဦးေလးၾကီးတစ္ေယာက္ … သူ႔ေခါင္းကို အားနဲ႔ ရိုက္လိုက္တဲ့ ဦးေလးၾကီးတစ္ေယာက္ သူ႔ကို ေခြးေမာင္းသလို ေမာင္းထုတ္လိုက္တယ္
ခုႏွစ္အရြယ္ ကေလးေလးတစ္ေယာက္ ထိုေနရာက မ်က္စိ သူငယ္ နားသူငယ္နဲ႔ ထြက္လာခဲ့ရတယ္ ပတ္ဝန္းက်င္က လူေတြကသူ႔ကို သနားတဲ့ အၾကည့္နဲ႔ ၾကည့္ေနၾကေပမယ့္ သူအနီးကပ္လာရုံနဲ႔ ေဝးေဝးကို ေျပးသြားၾကတယ္
ဘာလို႔ဆို သူက ညစ္ပတ္တယ္ေလ… စုတ္တီးစုတ္ပဲ့ အဝတ္အစားေတြ မ်က္ႏွာေပၚက အိုးမဲေတြ ပြေယာင္းေနတဲ့ ဆံပင္ေတြ… ဘယ္ေလာက္ပဲ သနားတယ္ေျပာေနေန ဘယ္သူကမွ သူ႔ကို အနီးကပ္မခံခ်င္ၾကဘူးတဲ့…ဘယ္ေလာက္ပဲ သနားတယ္ ေျပာေနေန ဘယ္သူကမွ သူ႔ကို ေရေလးတစ္မွဳတ္ေတာင္ မတိုက္ၾကဘူးတဲ့…
YOU ARE READING
Story Of Yi City
Fanfictionလူသံုးေယာက္ရဲ႕ ဝမ္းနည္းစရာ အဆံုးသတ္ျဖစ္ခဲ့တဲ့ ရီၿမိဳ႕ (Just My Imagination)
