Kookie__ size bir mesaj göndermek istiyor
🧶1k: 30.07.2019
- - -
-tüm hakları kakaotalk uygulamasının içinde saklıdır-
🖇 dersteyken aklıma gelmiş bir hikayedir
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Ünlü gruplar BTS ve Furia çıktıkları yemek sonrasında araba kazası geçirdi.
Düz yolda ilerlerken karışarına çıkan tır sayesinde araç neredeyse tanınmaz hale geldi.
İki gruptanda üyelerde ağır yaralar var Umuyoruzki en kısa zamanda iyleşirler
-
Daha gözlerimi bile açamadan tüm bedenime yayılan ağrı ve acı karışımı hisle bağırmaya çalıştım.
Öyle bir acıydı ki nefes alırken adeta vücudumu çiviler batıyor gibiydi.
Bulanık gören gözlerim yavaşça netleştiğinde gözüme elimdeki serum ve alçıya alınmış bacağım takıldı.
"Bay jeon lütfen haraket etmeyin." Kollarımdan tutup beni geri yatağa yatıran hemşire ile zorda olsa konuşmaya çalıştım.
"B-bana ne oldu?" Ağladı ağlayacak gibi duran hemşire konuşmaya başladı "bir araba kazası geçirdiniz efendim."
Gözümün önünden geçen görüntüler ile gözlerim dolmuştu ben yaşıyorum ve neredeyse iyi haldeyim. Peki ya diğerleri?
"Onlara bir şey oldu mu?" "Hayır hayır hepsi şu an sizin gibi iyi durumda." Kafamı sallayıp tekrar gözümü kapattıktan sonra odanın kapısının aniden açılması ile gözlerimi tekrar açtım.
"Oğlum~" sesi ağlamaklı çıkan annemin sesini duyunca gülümsemiştim. Gelip bana sarıldığında unuttuğum kendine has kokusunu canımın acımasına rağmen doya doya içime çektim.
"İyi misin kuzum? Yatak rahat mı? Yastıkların çok mu yumuşak? Aç mısın? Doktoru çağıralım mı?"
"Hayır anne hiçbir şeye ihtiyacım yok." Bana gülümsedikten sonra yanaklarımı sıktı ve yatağımın yanındaki koltuğa geçip oturdu.
"Diğer üyeleri gördün mü? Durumları nasıldı?" "Çok iyiydiler jungkook, hepsi yataklarında senin gibi mışıl uyuyorlar." "İlk ben mi uyandım yoksa başka uyanan kişi ver mı?"
"Hepsi uyandı, en uykucuları yoongi diye bilinirdi ama işe bak ki en önce o uyandı."
"Sarang'ın durumunu biliyor musun?" Annem sorduğum soru ile gözlerini kaçırdığında endişelenmiştim. Sikeyim kesin bir şey olmuştu.
"Anne ne oldu?" "Bacağına saplanan bir cam parçası yüzünden yürüyemiyebilirmiş." Ne yapacağımı şaşırmış bir şekide anneme bakarken annem tekrar konuşmaya başladı "Serumun bittikten sonra yanına gidebiliriz." "Hayır şimdi gidiyoruz." Kolumdaki serumu çektiğim gibi çıkardıktan sonra annem şok olsada yanımdaki tekerlekli sandalyeye binmek için bana yardım etti.
Odadan çıktığımızda benim odama doğru gelen doktara selam verdikten sonra annem ile Sarang'ın odasına gitmeye devam ettik.
Kapısının önüne geldiğimizde derin bir nefes aldım ve kapıyı tıklattım. "Gel." Sarang'a ait olmayan bir sesin cevap vermesiyle annemin yardımı ile kapıyı açtım ve içeri girdim.
Gözüm ilk yatakta öylece yatan Sarang'a takıldı ve ardındanda bana şaşkınca bakan annesi ve babasına.
"Merhaba jungkook." "Merhaba efendim." Dedim ve kafamı ağrılarım izin verdikçe eğdim.
Sarang'a baktım ve işaret ettim "Onunla biraz yanlız konuşabilir miyim?" Önce Sarang'a sonra baktılar ve ardından sessizce odadan çıktılar.
Serumu çekip çıkardığım için kanayan ve acıyan sağ kolum izin verdikçe yavaş yavaş Sarang'ın yatağına doğru gittim.
"Nasılsın?" Omuz silkti ve cevap vermedi. "Sarang sen yarasın ve bende bir kutu yara bandı, eğer bana yaranı anlatmazsan sana ne çeşit bir yara bandı vereceğimi nasıl bilebilirim?"
Şaşkınca bana bakarken bir anda kahkaha atmaya başladı "Verecek başka bir örnek yok muydu jungkook." "Sadece havalı bir şeyler demeye çalışmıştım."
Odada olan garip sessizlik rahatsız ettiğinde tekrar konuşmaya çalıştım "Kendini üzmüyorsun değil mi?" Bu konuyu açmayı isteyordum ama konuşması içinde tutmasından iyiydi öyle değil mi?
"Elimde değil." Diye cevap verdiğinde elimi serum takmaktan morarmış elinin izerine koydum. "Soul'ların her zaman senin sahnede dans edeceğin günü bekleyecek Sarang. Pes etmeyeceksin birlikte yapacağız tamam mı? Hayallerin böylesine bir olay yüzünden yarıda bırakabileceğin kadar basit değiller anladın mı beni?" Gözünden düşen yaşları elimle sildiğimde Sarang ince kollarını bedenime doladı ve kafasını boynuma gömüp ağlamaya başladı.
Hıçkırıkları odayı doldururken onu böyle görmek ağlama isteğimi artırmıştı. Ama hayır ağlayamazdım, güçlü olmadıydım, güçlü olmalıydık.
Sarı saçlarını elim ile düzeltirken kafasını kaldırdı ve göz yaşlarını sildi
"Başaracağım jungkook, ne demişler Eğer uçamazsan, koş koşamıyorsan, yürü yürüyemezsen, sürün Bu gün hayatta kalacağız." Şarkımızın sözlerine gönderme yapmasıyla gülümsedim
"Evet güzelim, başaracaksın." Kollarını tekrar bedenime doladığında bende ona karşılık verdim.
Tanrım lütfen, onu böyle bir yükün altında bırakma. Karşılığında her şeyimi veririm yeterki Lalisa eskisi gibi yürüyebilsin...
Herkesee merhabaaaa
Öncelikle ikigailerim üzülürek söylüyorum ki uzun süre wattpadde girip kitabıma yeni bölüm atmayacağım. Bu bölümü sezon finali gibi düşünebilirsiniz.
Eğer nedenini soracak olursanız, artık 8. Sınıftayım vee lgs denilen nalet sınava gireceğim.
Wattpadin beni ders çalışırken engellemesini istemiyorum.
Beni anlayacağınızı umuyorum ;-;
Beni unutmayınnnn sakınnn
9 ay sonra görüşmek üzereee 😭💜
SİZİ SEVİYORUMMMM 💜💜💜💜
Düzenleme notu KEDĞAÖXŞAÖXPAÖXPAÖZĞALZĞ SALAK hayatını hiç ettin de ne oldu aptal :/
