Park Jimin diye biriyle tanıştım.
Bir parkta,
Yalnız başıma otururken.
Kemikli elini elime kenetledi ve iskeletten farksız yüzüyle gülümsedi bana.
O çok fazla zayıftı.
Onu kıskanıyorum.
Bana teselliler vermeye çalıştı.
Zayıf biri ne anlar ki şişmanın halinden?
Aptal işte!
Ona anlamayacağını anlattığımda gülümsedi sadece.
"Zamanında ben de senin gibiydim, Hoseok."
