A Letter for Park Chanyeol

39 0 0
                                    







ANGST







Nasa kabilang kwarto ako, fixing my things in the box dahil lilipat na kami ng bahay. I got tired makalipas ng ilang oras dahil na din sa nilinis ko 'yong kwarto ko.

I went outside of my room para pumunta sa kusina ng mapadaan ako sa kwarto niya. I saw him sitting on his bed staring in a frame. I got confuse ano 'yon kaya 'di ko na malayan ang tagal ko na palang naka tayo doon at nakita n'ya akong nakatingin sa kanya.

Umiwas ako ng tingin ng tingnan n'ya ako. I was about to walk ng tawagin n'ya 'ko.

"Baekhyun," he called my name without any emotion. I went inside in his room and sat beside him. Hindi man niya ako pinapasok pero I want to see what's with the frame he was staring at. And there I got a chance to see what's with it.

"H-how--" Nagulat ako ng makita ko iyon. Hindi ko alam anong gagawin ko, hindi ko alam bakit nasa kan'ya 'yon. I already threw it 3 years ago. Paano?

He smiled at me and here I am trying to not to cry in front of him. He cupped my both cheeks and there my tears betrayed me. They tricked off to my cheeks and i couldn't stop it by blinking it away.

"I love you too"
he said. I couldn't say anything, I'm speechless. For 6 years of loving him, wanting him to say those words made me feel my 6 years of confession got paid off. Those confession through letters na iniiwan ko sa locker n'ya sa school.

Hindi ko ba alam kung matagal na ba n'yang alam na mahal ko siya. He framed my last letter for him. I actually didn't gave it to him in his birthday, kasi balewala naman ang lahat. But now, I didn't know kung bakit n'ya ito nakita, saan niya ito nakuha.

"You could just tell me you love me, that's what the sentences in my head every time you're giving me a letter, and I just realized it wasn't really easy" he whispered. He rub my back in a circular motion in a way of comforting me form crying.

"Ever since we're 11 i do love you, Baek" hindi ko na alam anong sasabihin ko. Natutuwa ako na nasasaktan sa sitwasyong ito. Nag-balik tanaw ang lahat sa isip ko.

When we're still 11, I started to feel annoyed every time he tease me di tulad noon tatawa ako't aasarin din s'ya. We're both in the same room noon pero I request mag separate kami. Naiilang ako sa tuwing yayakapin n'ya ako. Nahihiya ako sa tuwing hinahawakan n'ya kamay ko na dati ginagawa naman namin. 

There were I realized I started to fall in love with Chanyeol. I'm out of nowhere, na bakit ko 'yon naramdaman. Para akong nasa outer space na biglang sumolpot sa isang portal na kung saan 'di ko inaasahan na maputa ako. Ni hindi ko alam paano ko na found out na mahal ko s'ya

I couldn't say what I feel towards him kaya dinaan ko ito sa tula,








"Hindi ko alam ano ang aking nararamdaman.
Kumakabog ang puso sa tuwing ika'y pinagmamasdan.
Hindi ko alam bakit natamaan ako sa'yo
Magaling naman akong umilag ngunit nasapol mo parin puso ko"









Alam ko ang corny, pero wala e, bata pa ako no'n. Akala ko di 'yon mag-tatagal dahil masyado pa akong bata, na akala ko puppy love lang na mawawala lang din naman pero habang palaki ng palaki kaming dalawa mas lumalala ang nararamdaman ko sa kan'ya.

I keep on writing him a letter, minsan tinambak na ng sulat locker n'ya at nagmukhang basura. But you can't blame me, keeping your feelings is so damn hard. Pero ng nagtagal, I just realized this was wrong, dahil nagmumukha lang akong tanga, alam ko naman mali na ang nararamdaman ko sa simula pa lang. Sa keraming tao bakit sa kanya pa ako na fall.

Patagal ng patagal unti unti ko ding nare-realize na dapat ko ng itigil kaya exactly Chanyeol's birthday. Nag sulat ako ng huling letter,







"Sa anim na taon, hindi ko alam bakit nagtagal pa 'tong nararamdaman ko.


Sa anim na taon, hindi ko inakala ikaw lang ang puno't dulo na nasasaktan ako sa tuwing minamahal pa kita lalo.


Para akong binuhusan ng paulit-ulit na malamig na tubig ngunit mas pinilit kong di magising.
Hindi ko alam bakit ito ang pinili ko sa anim na taon, na hindi ko alam kung bakit ikaw pa 'yong napili ko.


Pero siguro tama na, sa anim na taon siguro sapat na na araw-araw alam mong mahal kita.
Mali ito, alam ko. Pero masisisi mo ba ako? You're stubborn and so as me.
I wan to thank you for the six years.


Salamat at ipinaranas mo sa akin, ang pagiging motivated sa lahat ng ginagawa ko, na nai-inspire ako.


Thank you for the 6 six, I know you doesn't love me back and you doesn't still know me, but still, I love you in the nth time.



This will be the last : )



-your 'bal B"




It was the funniest letter I wrote for him. Hindi ko alam kung bakit sa tuwing naaalala ko iyon natatawa ako. Dahil siguro I gave him a clue sa code name kaya siguro di ko nalang ibinigay o dahil baka akala kong hindi n'ya iyon mababasa.

"Chanyeol, it... was.. o-over" I said in a shaky tone. Hindi ko alam bakit ko 'yon nasabi. Chanyeol smiled at me, he showed his smile na ngayon ko lang nakita.

"I know"
my world fall apart upon hearing those words from him, na alam niya. Bakit ganito? Kung kelan napakamahal mo 'yong tao't mahala kadin kung kelan hindi naman kayo pwede sa isa't isa.

"Pero sa simula pala alam ko ikaw na nagbibigay ng letter sa akin, you used different penmanship but i know ikaw ang nagsulat no'n. Of what you acted before, mas nahalata kong ikaw 'yon."

"And yes I know. I just want to let you know(girl for me for me~~ you're beautiful~ beautiful~ charot >< ehe o_ o ), I love you too" he kissed my forehead ng dahilan para mapapikit ako. I felt warm and comfortable as he his lips touches my forehead.

Alam ko ito na 'yong huli. Alam ko wala ng mangyayari. Alam kong hindi 'to pwede.

He stared at me once again, a stare na nakikiusap. I know what he meant, I was on doubt if I'll nod but I couldn't resist this, I just couldn't.

I close my eyes as his soft lips touches mine. I didn't wish for this but it happen. He move his lips and I move mine. We both didn't notice that 'just a kiss' became deeper. We both stop and trying to catch our breathe.

I'm totally dumbfounded, wala na. Wala na talaga akong masabi.

"I found your letter in your trash bin. I went to your room and there I saw an envelope na lagi mong ibinibigay sa akin na may papel. I framed it, kahit man masakit pero mahalaga sa akin. Dahil do'n ko napatunayang, ikaw nga talaga yung laging nagbibigay ng letter sa akin" Hindi ako makapaniwala sa sinabi niya.

And now, ako na mismo yumakap sa kanya. "Twin, pareho nating alam mali ito, pero I will still love you" he said. And yes, he's my twin, my twin brother.

"Baekhyun?" we heard a voice coming from my room. Bumitaw kami sa pagkakayakap, pinunasan ko ang luha ko at inayos ang sarili. And there were we saw mom in front of Chanyeol's room.

"O, andyan ka pala. Saktong nandito din kapatid mo, hali kayong dalawa, mag meryenda muna kayo" mom said and we both replied "Yes mom".

Tumayo na ako para pumunta sa kusina ng may sinabi s'ya.

"Kahit man nagkaalaman na, I wish no awkward moments na. Can we bring back the past were we're always together?"


I smiled upon hearing those, "Of course, twin"














-hd-

You've reached the end of published parts.

⏰ Last updated: Aug 17, 2019 ⏰

Add this story to your Library to get notified about new parts!

One Shots | OTP's CravingWhere stories live. Discover now