this story is dedicated to @TalkToMHand-_-, siya po kasi ang unang nag vote nito....... By the way, thanks for voting po! ^_^
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Sabi nila, nothing is impossible. OK naniniwala din ako diyan, Hindi ko naman talaga yan maitatanggi eh...
Tapos, sabi din nila, every love story begins in many different ways...... Pero nagtataka lang ako, pati ba naman suklay?! Pati sa suklay na yan, mangyayari ang weirdo kong nararamdaman?
Wala nga'ng impossible, pero, kapani-paniwala ba na magkakalovelife ka kaagad nang dahil lang sa suklay na 'yan?!
~~~~~~~~~~~~~
"Oneesan, ( ate or older sister ) pwede pa favor?" Tanong ko.
"Oh, bakit,magpapasuklay ka na naman ba ng buhok? >_>"
"Hehehehe (V^_^) " sabay peace sign ko sa Kanya......."hehehehe, routine ko na ito every day, pagpasok ko palang sa classroom eh hinahanap na agad ng mga mata ko si oniisan, kasi naman eh, ang aga.x kong pumasok, kasalanan to lahat ni mamo eh!(mama)
Tsaka, grabeh ang gaan.x ng mga kamay ni oneesan, kaya pag siya na ang magsusuklay ng buhok mo, manghihina ka kaagad. Sigurado! Pramis!
"Nako! Pasalamat ka lab na lab kita ah!" Oo buti nga lab niya ako eh, balita ko pa naman ayaw nitong sinasabihan siya ng kung anong dapat niya gawin.... Tsk tsk tsk....
Pumwesto na ako sa upuan ko, yung may malapit sa bintana, mahangin kasi dun eh..... Pumwesto nadin si oneesan sa katabi kong upuan at nag nap na ako sa arm chair.......
Sinimulan na niya ang pagsusuklay sa buhok ko, grabeh, nakakarelax talaga!
"Oneesan, pwede mag tanong?"tanonng ko para mawala ang katahimikan na bumabalot sa klassroom na ito....
"Ano yun?"
"Oneesan, totoo ba talaga na sa ibang bansa ka na magsku-skul?" Malungkot kong pagkakasabi...... Siya lang kasi ang ka-close dito sa room eh, so masakit sa akin kasi magiging loner na ulit ako, tapos ang worst thing pa dun
.
.
.
.
.
.
WALA NANG MAGSUSUKLAY NG BUHOK KO!!!!!!!!! :'(
"Oo eh, kailangan na ako dun ng parents ko, alam mo naman na ako ang panganay na anak Hindi bah? So inaasahan din nila ako. Sorry Trisha =(" sagot ni oniisan, ramdam ko naman yung sincerity sa tinig niya eh, huhuhuhuhu nakakainis at nakakalungkot lang talaga ang fact na maiiwan na namin ako dito mag-isa.
Wala na akong mapagsasabihan ng mga nararamdaman ko, mga iniisip ko, wala na akong mapagtatanungan ng mga advises. Si oneesan ko lang din ang may alam ng kung sino ang gusto ko, kung gaano naninikip ang dibdib ko kapag andiyan na si Andrei, at kung gaano ako kabahan pag andiyan siya... At lalong-lao na
.
.
.
.
.
.
.
.
WALA NG MAG-SUSUKLAY NG BUHOK KO!!!!!!!!!!!
"Iiwan mo na ba ako oneesan? Huhuhuhuhuhu" I said with a very sad tone......
"Pls Trisha, don't make things hard for me, magska-skype naman tayo everyday eh, at sisiguraduhin kong before ako umalis this school year, ay magiging masaya ka :)......."
