Suddenly Married

Chapter 26

Jaiden POV

Shet na malagket... san ba kame pupunta ni lorenzo.??? nasan na ba si Addie... after ng ilang minuto.. nakarating kame sa ospital... teka OSPITAL.. anong ginagawa nya sa ospital???

patakbo kameng pumunta sa harap ng emergency room at nakita q si hyacinth nakaupo at umiiyak.. ano ba kasing nangyari sa kanya???

hyacinth.. what happen??? agad namang tanong ni lorenzo sa asawa niya.. pagkaharap ni hyacinth ay agad agad nagtama ang aming mga mata.. hindi nya na nasagot ang asawa niya sa pagkabigla ng nakita aq..

Jaiden.. buhay ka?? .... i-ikaw ba talaga yan?? bakit ngayon ka lang bumalik...

sunod sunod ang mga tanong ni hyacinth sa akin pero wala akong isang nasagot sapagkat bigla na lang lumabas ang doktor mula sa emergency room..

sino ang pamilya ng pasyente??

ako po... ako po ang asawa.. sabi oo sa doktor.. kahit ako nabigla sa nasabi ko.. hahaha.. pero masarap sa pakiramdan.. :-) kamusta naman po ang asawa ko??

okay na siya hijo.. nawalan lang siya ng malay dahil sa kakaiyak niya... pwede nyo na syang makita after ma transfer sa private room..

maraming salamat po dok...

pero hijo.. papaalalahanan kita.. wag masyadong magbigay ng stress sa asawa mo ha..

opo naman po dok..

pagkatapos ng usapan namin ni dok. ay agad agad aqng pumunta sa room nya.. kasunod ko naman sila hyacinth at lorenzo..

nakita qng mapayapang natutulog si Addie. halos isang taon din simula ng makita q sya ng malapitan lagi na lang ako sa malayo nakatingin....

Jaiden.. isama mo na ako pls.. ayaw ko na dito sobrang lungkot... sabi ni Addie habang tulog.. naaawa na talaga ako.. masyado ko na syang nasaktan... -_- hawak hawak ko ang kamay nya hanggang sa nakaramdam din ako ng antok...

Addie POV

kahit hindi ko pa ako dumidilat.. alam ko na kung nasan ako.. nasa room na naman ako ng isang ospital.. hay... amoy pa lang.. pero teka ang natatandaan ko lang ay nag-yayaya si bes na mag girl bonding daw... eh bakit ako nandito??? ay ou nga pala.. si Jaiden naman... bakit parang ang bigat naman ng kamay ko.. aray dun pa sa may nakalagay na swero.. aray ko naman parang may nakadagan.. agad agad kong minulat ang aking mata.. at tumambad lang naman sa king mata ang isang pigura ng isang lalaki pero.. hindi pwedeng siya.. nasa langit na ba ako? pero kung nasa langit na ako bakit masakit pa rin ang kamay ko.. pero hindi ako pedeng magkamali.. kahit matagal ko siyang hindi nakita alam kong siya pa rin to... Jaiden ikaw ba talaga yan?? nag-umpisa na namang tumulo ang luha ko... pero sana totoo at hindi ito panaginip lang..

Jaiden POV

Nagising ako ng may marinig akong parang umiiyak... napabalikwas ako ng maalala kong nasa ospital ako at maaring si Addie ang umiiyak... ng nag tagpo ang aming mga mata.. ay lalo siyang umiyak.. hindi mo na nga masasabing iyak bagkus hagulgol na.. pero sa mga mata nya makikita mo ang saya...

Jaiden ikaw ba talaga yan?? tanong niya agad sa akin... hindi na ako sumagot at agad agd ko siyang binigyan ng isang matamis na halik... nung una ang balak ko smack lang pero ang kinagulat ko she responded to my kiss... we both share passionate kiss... ang tagal ko hinintay ang pagkakataong makasama ko ulit sya... feeling ko nakauwi na ako mula sa napakahabang paglalakbay....