ÖLENE KADAR / Neftah

3 🖖

Demir parmaklıklara kafasını yaslamış ifadesinin alınmasını bekliyordu Tahir. Beril babasının ölümünden dolayı içeri atılmıştı. Tahir böyle  bir şey yapmadığı için içi rahattı. Olmayan bir şeyin kanıtını zaten bulamazlardı.

#

Nefes saatlerdir aynı yazıyı okuyup okuyup duruyordu. İlk davası sevdiği adamın davası olamazdı.
Zaten Tahir in böyle bir şey yapacağına inanmıyordu, karıncayı dahi incitemeyen adam bir adamı vurmuş olamazdı.

#

Sorgu odasına geldiğinde polis sertçe dosyayı Tahir in önüne fırlattı.

- Ahmet Sargun 49 yaşında ve bir kızı var ve sende onun kızını seviyormuşsun.

-Evet seviyordum...

-Ama adamın  sana kızını vermeyip başka biriyle nişanlanacağını duyunca delirdin ve adamı öldürdün.

-Ben öldürmedim.

-Şahitler öyle söylemiyorlar ama

-Bakın ben o saatte eve geliyordum.

-Ondan önce Ahmet Sargun un şirketine gittmişsin hem de baya sinirli .... Ben senin yerinde olsam suçumu üslenir cezamı kısaltırdım aksi takdirde ölene kadar burada yaşayacaksın.

-Ben gerçekten doğruyu söylüyorum.

-Atın şunu nezarethaneye!

#

Tahir kelepçeli bir şekilde nezarethaneye doğru giderken sevdiği kadının kıpkırmızı olmuş ve kendisine nefretle bakan gözlerini farketti. Kendisinin nasıl böyle birşey yapabileceğini düşünürdü ki?

Tahir in nasıl bu kadar cani birisi olabileceğini düşünürdü ki ?

#
Kaleli ailesi perişan olmuş bir halde nezarethanenin önünde bekliyordu.
Bir şekilde polislerden izin almış Tahir in yanına gidiyorlardı.

-Oğluumm diyerek parmakların arasından oğlunun yüzünü okşadı Saniye hanım.
Dedim sana o kız senin başiına iş açacak diye dinlemedin ki beni. Bak onun yüzünden babasını öldürdün o soktu değil mi senin aklına?

-Anna saçmalama. Siz benim yaptığımı mı düşünüyorsunuz?

Hepsi birden başını eğmiş Tahir in yüzüne bakmıyorlardı.

-Bak anne ben bir şey yapmadım.

Polisin sesiyle beraber cevap vermeden dışarıya çıktılar.