De echtscheiding

Hoofdstuk 1

Vandaag is de grote dag. Sara wordt vandaag achttien jaar. Eindelijk volwassen, eindelijk kan ze doen wat ze wil.

De wekker gaat af en de radio spingt aan. Sara trekt zachtjes de deken omlaag en zet de radio uit, voor haar moeder weer gaat schreeuwen dat de radio uit moet. Net voor ze haar armen uitstrekt om wakker te worden, vloog de deur met een knal open. Te laat, haar moeder schreeuwde dat het de laatste keer zou zijn. Die wekker moet weg!

Elke morgen werd Sara wakker met de leukste nummers uit de top 40. Even meezingen voor ze uit bed stapte was een routine geworden. Tot een week geleden. Haar moeder ergerde zich eraan, dus geen radio meer in de vroege ochtend.

Het was alweer acht uur. Nog een half uur en de les begint. Snel maakte ze zich klaar en nam de bus naar school. De deur van het lokaal was al dicht. Dat betekende dat niemand meer binnen mocht komen. De dag begon met de les Nederlands. Niet haar beste vak. Zachtjes deed ze de deur open. Ze liep met ingehouden adem naar de leraar, die met een boze blik in zijn helderblauwe ogen in de ogen van Sara staarden. Het was niet de eerste keer dat ze te laat was. Ze vertelde met angstige ogen die naar het boek van de leraar gericht waren, dat de bus vol zat en ze moest wachten op de volgende. Hij sloot zijn ogen en maakt een gebaar dat ze moest zitten. "En nu verder met de les." Zei hij met een luide stem. Sara ging naast Anna zitten, haar beste vriendin. Ze zaten al drie jaar in hetzelfde klas. Na dit schooljaar hebben zo nog maar één jaar te gaan. "Wat is er nu weer aan de hand, dat je alweer te laat bent?" Vroeg Anna aan Sara. "Je weet wel, m'n moeder was weer aan het klagen." Het leek wel alsof het geklaag alleen erger werd. Sara zette een grote glimlach op en vertelde haar goede vriendin dat binnenkort alles gaat veranderen. En niet te vergeten is ze vandaag achttien jaar geworden.

Met een grote glimlach keken de twee vriendinnen naar de leraar die het schoolbord bekladde met onleesbare tekens.