"Selam"
Diye seslendi Taehyung. Her zamanki gibi annesi ile babası kavga ediyorlardı. Artık bu sahneni görmekten bıkmıştı. Bu yezden hemen odasına gitti.
Annesi ile babası uzun bir tartısmadan sonra sesleri artık gelmiyordu. Bir az sonra annesi ile babası Taeni cağırdı.
Taehyung
Her ne kadar gitmek istemesem de gitdim.Her zamanki gibi notlarımı falan soracaklarını sandım, ama öyle olmadı.
Malesef
"Bak oglum, sen artık büyüdün ve her şeyi farkındasın. Bu yüzden senden saklamanın bir anlamı yok. Biz babanla bu iliskiye daha fazla devam etmek istemiyoruz... Boşanacağız.
«Boşanıracağız» beynimde bu kelime adeta döngüdeydi.
" Mahkemeye bas vuracağız."
«Boşanacağız»
"Annenle ayrı evlerde kalıcağımız için her şey eskisinden daha iyi olacak."
«Boşanıcağız»
Hıh her şey iyi olacakmış. Bir çocuğun ailesinin dağılması onu ne kadar mutlu ede bilir ki? Şaka mı yapıyordu. Sadece bunun rüya olmasını diledim. Şu anı yaşamamak. Kan ter içimde uyanıp her şey kabusmuş. Sadece kötü bir kabusmuş demeği istedim.
Devamlı yere bakıyordum. Uslu bir çocuk olduğumdan değil. Göz yaşlarımı görmelerini istemediğimden. Çünkü şimdiye kadar onların gözündr yanlız güçlü çocuk rolünü oynamıştım.
Zaten onların gözünde benim duygularım, benim düşencelerim," Ben" diye bir insan yoktu.
Saçmalık.
Amma ben onlara örnek bir çocuk olurken onların bana vu hayatı yaşatması tam bir Saçmalık.
Hızla odama koştum. Her geçen gün daha bıkıyordum bu hayatımdan. Bu gün de bıktırmayı BAȘARMIŞLARDI.
Artık hayatımdan nefret ediyordum. Okulu önceler severdim ama artık gitmek iskence gibiydi. Kimseyle konuşmak, hiçbir şey yapmak istemiyordum. Annemle babamsa gelip-geçici bir durum olduğunu söyleyip duruyorlardı.
Bu durum zaten başıma geliyordu. Ama onlar için geçici olsa bile benim için öyle olmayacaktı.
Sürekli kendimi suçluyordum.
"benim yüzümden"
" benim yüzümden"
diyip duruyordum.
°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°
Artık son mahkemeye 2 gün kalmışdı ve yapa bileceğim hiç bir şey yoktu.Ama bir şeyler yapmalıydım...
Peki ya ne? Ne yapmalıydım? Ne yapmalıydım?
Zatən ne yapa bilirdim ki? Karar çoktan verilmişdi ve bana cevap hakkı bile verilmemişdi.
Ben Annemle kalmak istiyordum ama annemin boşandıkdan sora yurt dışına taşıacağını oğrenmek beni tamamen yıktı. O gün geldi.
Boşandılar.......
Bununla yaşamayı öğrenmeliydim
Annem biletini almışdı. Yarın gidecekdi
Nədən? her şey bu kadar çabuk oldu? nedən annem gitti?Nedən?Nedən?
Belkide olması gereken şey buydu, ya babamın dedikleri doğruysa. Buna inanarak hayatıma devam edeceğime kendime söz vərdim. Bu sözu gerçekten tuta bilicekmiydim. Kafam çok karışmışdı. Bunları düșünerek uyudum.
Sabah hava bir az soguk gibiydi uzerimi giyindim ellerimi yıkayıp aşağıya indim. Annem harika bir kahvaltı hazırlamışdı. Uzun süre sonra ve belkide son kez birlikte bir kahvaltı ettik.
Hava alnına geldik. İlk kez Anne babamın yanında hıçkırarak ağladım. Onunla vedalaşdım bana bir şey bıraktı ve gitti.......
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Mysterious Pen || KTH
ФанфикO an kalbimin kırıldığını gerçek anlamda hiss etmiștim. Nedenini bilmeden hayranlık duyduğun biri neden sana böyle yapsın ki. Ama o benim içimde durmadan uçuşan kelebeklerin hepsini masumca yakalayarak tek bir hareketiyle öldürdü. Belkide bu benim...
