Sizlerle paylaşacağım bu hikaye de aslında hikaye olmayacağını baştan söylemek isterim.
Ve kısaca bir özet gecmek istiyorum müsadenizle
Bu YALNIZ RUH başlığı altına kaydedecegim bütün harfler kelimeler cümleler sadece kendi hayatıma aid olacak ve herşey berrak bir şekilde yazılacak benim sizinle paylaşacağım hayatımı belkide kimseye anlatamadigim yada kimsenin anlamadıgı anlamak istemediği herşeyi burda sizlerle paylaşacağım biliyorum değişik ve garip bir durum bu ama bunu yapmak istiyorum ve her pazartesi size bir haftalık yaşantımı bölüm olarak aktarmaya çalışacağım umarım sizde destek olur ve yorumlarinizla benim yanımda olursunuz bu arada tıpkı bir sokak veya semt çocuğu gibi olacagimdan zamanında da okulu pek umursamadigimdan yazım kuralları noktalama işaretleri gibi şeyler kullanmamayı düşünüyorum bunu maaruz görmenizi isteyerek sizlere kendimi kısaca anlatmak istiyorum.
Düzenleme: Fark ettim ki ilk bölüm haddin den uzun olmuş ve bu yüzden biraz can sıkıcı ama bu sorunu çözmek için artık yani 2. Bölüm ve sonrasında daha düzenli ve günlük olarak yazacağım umarım ilk bölüm ün acemiliğini telafi edebilirim...
(Bahsedeceğim isimler takma olup şahısları birebir yansitacagim)
Ben yalnız ruh henüz 18 yaşında okulu 13 yaşında ailesine bakmak için bırakmak zorunda kalmış yaklaşık 5 yıldır çeşitli mesleklerde yer edinmiş şuanda ise bir aracı firmada eleman olarak calisan şiirlere aşık vatan sevdalısı aynı zamanda da bir güzel in kara sevdasına kapılmış birisiyim ve o kişinin bende ki şuan lakabı PAPAZ neden öyle dediğimi belki bir gün yazarım denk gelirsek eğer kesin yazarım neyse annem ve iki kardeşimle köy denilebilecek bir mahallede müstakil bir evde oturuyoruz haliyle hayvanlari da seviyoruz guvercinlerim var her zaman onlarla dertlesebilirim birde küheylan dediğim var ki içlerinde uçmayı pek beceremez ama yerden bir metre dahi kalkmadan defalarca takla atar birşeyler yapmaya çalışır zaten onu diğerlerinden ayiran da bu kendime benzetirim bu hayatla baş edemem ama yinede savaşmak için ugrasirim belki bir gün olur diye savasirim...
Bu kararda ilk gün
Günlerden pazartesi
19.08.2019
Yine alarm ı kapatmış tam 4 dakika fazla uyuyarak hızlı yürümeye mecbur bırakmıştım kendimi saat 06.30 servise yetismem gerekiyor tabi servise gitmeden önce her sabah ugradigim o pastaneye uğrayıp 3 tane kaşarlı poğaça almamda lazım.
Hızlı bir şekilde üstümü değiştirip evden çıktım saate bakayım derken papaz in bana günaydın mesajı attığını gördüm aslında geceden kırgındım ona hiç yapmak istemesem bile soğuk davranmaya çalışarak sadece sanada dedim yanlış yaptım şaşırmıştım da gece çok geç yatıp sabah erken kalkacak birisi değil o hastanedey imis kısa bir süre önce öğrenmiştim kalbinde genetik bir rahatsızlık vardı ve ameliyat olması gerekiyordu muayene için gitmiş ki yine kızdım ona hiç söylememişti söylese belki yanında olabilirdim ama kızgınlığını ona belli Edip moralini iyice bozmak istemedim zaten korku ve tedirginlik içerisindeydi bunu hissede biliyordum birkaç soru sordum ne zaman sıra size gelecek vs ama her sorduğum sorunun her yazdığım kelimenin sonuna veya başına onu mutlu eden kelimelerden bıraktım mesajlarıma geç cevap verdiği için görüntülü aramak istedim ama her zaman olduğu gibi yine ARAMA REDDEDİLDİ yazısıyla karşılaştım musaid olduğu ilk anda beni aramasını söyledim daha sonra konuşmalar devam etti annem de ona biraz kırılmış olmalı ki akşamdan sitemli bir iki mesajla kırıldığını belli etmek istemiş birden ekran görüntüsü geldi ve haberim olması gerektiğini söyledi bu mesajlardan rahatsız olmuştu annemle konuşacağımı onun canını sıkmaması nı söyledim ve her sabah ugradigim pastanede idim saat 06.54 servis aracının olduğu yere 2 dakika mesafe ve poğaçalar hazır rahattim kaçırmayacaktım servis i ama dikkatimi çeken birşey oldu her sabah güler yüzle karşılayan tezgahtar kız yerine asık suratlı insanlara mesafesi olan bı hanzo ile karşılaştım ki her sabah gördüğüm tebessüm eden bir tezgahtar olmazsa bir daha ugramayacagimi kendime acikladim poğaçalar hazırlanırken gözüm sol üst köşede ki mini tüplü televizyonda ki haber e takildi.
Evet devletimiz bugün olması gereken bir karar verdi ve doğru olanı yaptı 3 farklı hain belediye başkanını görevinden alarak kayyum atadigini gördüm ve mutluluguma bir nebze daha mutluluk ekledim ama servis kaçmak üzere hemen alıp çıkmalıyım poğaçalar i aldım ve bir sigara yakarak servise doğru yürümeye başladım bu zaman içinde papaz mesaj atmamisti endisilenerek ne yaptığını sıra alıp almadıklarını sordum 3 dakika sonra geldi sorumun cevabı daha sıra almadıklarını mesainin acilmasini beklediklerini yazmıştı aslında o çok daha kısa yazmıştı ama ben bu şekilde anlamak istedim servise binmiş iş yerine varmistim üzerime düşen görevleri yaparken 3 5 dakika da bir ne yaptığını sormak zorundaydım çünkü gerçekten merak ediyorum onu ve korktuğunu bildiğim için beni yanında hissetmesini istiyorum o benim ve tolgi nin papaz i Tolga kardeşi papaz ın bana sakin olmamı söylemiş ben onu sakinlestirecegime o benden bunu istemiş biraz geç gördüm mesajını 7 8 dakika kadar sakin olduğumu söyledim ki hemen mesaj geldi EKG vs cekindigini yarın hoca nin bakıp net birşey söyleyeceği yazıyordu iyi olacağını herşeyin güzel olacağını ve inşallah ameliyat tarihini erkene verirler de okulundan geri kalmazsin mesajım ona iletilmisti aradan 10 dakika geçti cevap yok ve ben bir ilçe den farklı bir ilçe ye gidiyordum yolda olduğum için telefonu araca bağlayıp yine her zamanki gibi Ali kinik Halit bilgiç ve Nahide babashli dinlemeye başladım yolu yarilamistim ki sadece inşallah mesajı geldi bana yeterdi de zaten ondan eve gidip uyuyup dinlenmesini istedim tabiki yine isteklerim onemsizdi kuzenleri gelmişti bir önceki gün gece 12 ye kadar dışarıda gezmiş eglenmis beni merak içinde bırakmış ama mesajlarıma cevap dahi vermemişti zaten kizginligim da bu sebepten di şimdi eve gidip dinlenmesi gerekirken kuzenleriyle sözde annesinin zoruyla kuaför e gitmesi gerektiğini hatta gitmisken belki biraz değişiklik yapma ihtimalini söyledi israrlarim eve gidip dinlenmesi yönünde olsa da işe yaramayacağını fark Edip gerginligimi koruyamadan nasıl istersen öyle yap it ürür kervan yürür boşa kendimi yormayayim zaten çok yorgunum mesajını iletmistim dün gece sinirimden uyuyamamistim ve gerçekten yorgundum son 3 gündür kalbimin sıkışmaları haddinden fazla artmıştı ki yine başladı belli etmemeye çalışıyorum etrafimda ki sevdiklerime ama son zamanlarda biraz rahatsızım Talasemi hastaligim olduğu için üzüntüye bunalıma gelemiyor kendimi kaybediyorum mesajlasmaya ara vermiştik yoksa ben üstüne gidecek haklı olduğum halde çok bunaltan biri olacaktım yine evden çıkmadan aramasını onu 2 dk görmek istediğimi yazdım olumlu cevabimi almış ve içten içe aramasını sabırsızlıkla bekleyen çocuğa sahip olmaya çalışıyordum ARAMADI umursamaz tavırlar sergilemeye başladım ama ne olursa olsun ona karşı basaramiyordum yine uzun bir süre sustu bu arada saat öğle yarısını geçmiş ama ben hala mola vermemistim o hırsla kendimi ise kaptirmistim yanımda şoför hatırlattı artık dinlenmemi söyledi bı kola birkaç atıştırmalık alarak her zamanki bank a gittik orda tekrar aramasını istedim tekrar olumlu cevap karşısında bekledim ve yine olumsuz oldu ben aradım ARAMA REDDEDİLDİ bu yazıyı okumaktan artık nefret ediyordum ama elimden gelen hiçbir şey yok seviyorum sonuçta ona birşey de diyemiyorum ama dün aldığım kararın arkasindayim elimden geldiğince mesafeli olucam iş bitti aslında bitmedi ama etrafta bulunan diğer ekip arkadaslarimin sürekli arayıp ne kadar süreceğini sormaları artık beni biktirmisti zaten canım sıkkın olduğundan işime de geldi aslında hemen işi bırakarak evin yoluna koyuldum şehrin en kalabalık yerinde yürüyorum ilk otobüsten indim gidip otobüs kartımı doldurdum,doldurdum derken sürekli kaybettigim için sadece cüzi bı miktar yükledim yine kaybederim diye düşünüyorum çünkü ikinci otobüse binmek için durağa vardım ve kuyruğun haddi hesabı yoktu kalabaliklardan kaçan ben o kuyruğa tabi ki giremezdim zaten hiç girmedim bugüne kadar hep en son binen oldum uzaktan izler son 3 kişi kalınca gider arkalarından binerim ama o otobüs e binmedim binmek istemedim bı sure bekledim ikinci otobüs gelene kadar yine kuyruk cogalmisti her zaman yaptığım gibi son 3 kişi kala yaklaştım ve arkalarından bindim yolculuk yaklaşık 40 dakika sürdü insanları izliyordum sadece o sırada bir iki ufak yardimim dokundu farklı kişilere böyle durumlarda mutlu olduğum için en ufak bir tebessümle saatlerce huzur dolan bı duyguya sahip olduğum için bu tür fırsatları hiç kacirmiyorum sadece ufacik bir tebessüm için indim eve doğru yürüyorum kullandığım bir sohbet uygulamasından mesaj geldi sevdiği için acı çektiğini ona yazamadıklarını bana yazmak isteyen birisi uzunca içi acı hasret özlem ve en kötüsü pismanlik dolusu up uzun bir mesaj yanında olacağım o kişi her kimse elimden geldiği kadar mesajlasirken eve yaklastim ve annem e mesaj atarak ekmek alıp almadığını sordum anında cevap 2 tane al çok sade annem ne güzelde yazmış aynen şu şekilde 2taneal istemsizce gulumsedim ekmeği alıp eve geldim hala mesaj atmadi ve ben onu merak ediyorum yine de bende atmadım onu bekliyecem sabah a kadar da olsa beklemeye calisicam artık onun umursamaz tavırlarından yoruldum sevgim yüzünden susmaktan da hep düşünen olmaktan da yoruldum ama daha günün bitmesine 4 saat var ve bekliyorum yazmasini...
Video atti saçlarının yarısına kadar boyatmis dokunmaya kiyamadigim simsiyah saçları değişmiş zamanla kendiside değişti zaten kısa bı konuşmamız oldu ve bu günü şu şekilde bir soğukluk la kapatıyoruz papazım la
