Happily Married(ThomAra Fanfiction)

Long Distance

Only Ara's Side

Pagkaalis ko pa lang sa Manila,masakit na. Paano pa kaya sa mga susunod na araw?

Nakausap ko pa sila nitong unang linggo pero ngayong mga sumunod na araw wala na.

As in wala na, kahit ilang miscalls at text ko wala talaga. Hindi na nila sinasagot kaya hindi ko maiwasang magworry.

"Ara iniisip mo na naman ba sila?"tanong ni Max, isa sa mga kasama kong nagseminar.

"Oo wala na kaming communication eh"sad kong sagot. Niyakap naman ako ni Max. (girl po siya)

"Wag kang mag-aalala girl, malay mo busy lang sila"sabi niya sakin.

"Busy? Pero hindi ganun ang asawa ko. Hindi ganun si Thomas dahil kahit busy yun sinasagot niya mga phone calls ko at nagsasabi yun kung may gagawin ba siya"saad ko dahil hindi na yata nila ako naalala.

"Wag ka ngang nega diyan. Konting tiis na lang."sabi naman niya.

"Kasi naman ehh. Nagwo-worry ako sa kanila lalo na sa mga bata"naiiyak na talaga ako.

"Wag mo na munang isipin at kung may nangyari man sa mga yun eh matagal mo ng alam lalo pa at kilala ka sa social media. Tama na muna yang pag-aalala, nakaka-stress yan"advice ni Max, gumaan kahit paano ang feelings ko.

"Thank Max sa pagdamay sakin"pasalamat ko sa kanya nung matutulog na kami.

"No worries, kahit wala pa akong pamilya naiintindihan kita kasi miss ko na rin sila Mama sa Manila."sabi ni Max at natulog na kami.

Next day, balik sa daily routine. Nagtry pa rin si Ara na tawagan ang family niya pero wala talagang sumasagot.

"Ara bili tayo ng pasalubong?"niyaya ako ni Max sa isang souvenir shop dito sa Cebu. Mauuna kasi siyang umalis dahil may isa pa akong seminar na kailangan attendan.

Madami akong nabili for Thomas, for my kids and sa relatives and friends namin.

Namasyal pa kami ni Max at kumain sa iba't ibang resto.

"Nakakapagod Ara"sabay salampak namin sa kama.

"Thank you again Max, I know way mo ito para kahit paano hindi ako malungkot"niyakap ko pa siya.

"Nagwork diba? Galing ko talaga. Mamimiss kita Ara. Mag-ingat ka dito"niyakap niya rin ako. Aalis na rin siya bukas kaya maiiwan ako mag-isa sa kwarto namin.

.

.

.

Next day again, nag-iwan na lang ng sulat si Max dahil maaga siyang umalis.

"Thomas naman eh bakit ba hindi mo sinasagot yung tawag ko"sabay binato ko yung cellphone ko sa kama.

Kagagaling ko lang sa seminar at hindi ako makapag-concentrate dahil iniisip ko talaga sila.

Kung dati, nagwo-worry ako ngayon naiinis na ako.

*Tok tok tok*

Binuksan ko yung pinto..

"Ahmm Ara may goodnews ako sayo. Sabi nga pala nung nagcoordinator ng seminar decision na natin if itutuloy natin hanggang 20days. Puro activities like tours na lang daw pala ang gagawin natin sa last 5days natin dito. If magbago daw isip mo kausapin mo na lang siya. May contact ka naman diba sa kanya so tawagan mo na lang siya for further infos"sabi nung isa ko pang kasama sa seminar.

"Seryoso?"hindi ako makapaniwala sa sinabi niya.

"Its true. So sige una na ako"pinigilan ko siya.