A DUMMY Story: Meet the BRATINELLA

Ikalawang Yugto - Ikatlong Parte

FINAAAAAAALLLLLLLLLLLY! AFTER SO MANY YEARS.

SINIPAG DIN AKONG TAPUSIN ANG AKING NASIMULAN.

For the past weeks, tinitignan ko lang ang heading, yung "IKALAWANG YUGTO – IKATLONG PARTE". HAHAHA

Wala e. Ang laki ng harang sa utak ko. Grabehan. Tengga ako ng ilang araw. Spacing out.

So ayan na po. Sana magustuhan nyo.

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Pananaw ng Patnugot:

Natigagal si Aex sa kaniyang narinig. Kitang kita sa reaksyon niya ang gulat at di paniniwala sa mga kaganapan.

“…. SIS” wika ng kapatid niya.

Halos maluha si Aex pero pinigilan niya.

[A/N: Kung nagtataka kayo kung bakit si Kraexian Drae ang lumalabas na bida dito, yun ay dahil siya talaga ang bida dito. Labag man sa kalooban ko, yun ang mangyayari. >:D This is the first book of the first collaboration story of The Bitch and The Brat entitled “A Dummy Story: Meet the Bratinella”. OO na. Edit ko na lang ang title. -.-]

Pananaw ni Istasya:

Ya! Tama! Ako nga, ang tinaguriang Ice princess. Well, hindi naman dahil sa nagbubuga or nagpoproduce ako ng ng icicles or something, pero dahil daw sa ugali ko. Cold treatment kasi ang binibigay ko sa mga hindi ko kilalang tao. Pero once na nakilala na kita, edi syempre friends na tayo. Close na tayo. So ayun. Ako nga pala si Anastasia Natalia H Montgomery. Pero mas kilala ako sa pangalang Stacy, na nickname ko, Wittelsbach. Bakit yun ang surname ko? Hmm. Si Gramps ay isang sikat na business icon all over the world. My mom is one of the most famous actresses and my dad is just like gramps. Kung yan ang mga taong nakapaligid sa inyo tingin niyo ligtas pa ang mabuhay sa mundong ito? Syempre hindi. Kaya naman, may screen name kami. Artista much eh. Ako ang pinakabunso sa amin, next to Unnie Aex. Close kami, kaya lang, medyo di ko na siya nakikita for the past 8 years, kasi ipinadala ako ni eomma at appa sa Korea to study kasama si Cyrel-oppa. Kailangan ko daw ng bantay kasi hindi ko pa kaya ang mabuhay ng mag-isa.

So balik na tayo sa kwento.

I smiled. “So, tatayo ka na lang ba dyan unnie? Wala bang--“ hindi ko na natapo ang sasabihin ko ng bigla niya akong yakapin ng mahigpit.

“U-u-unnie” I said. Actually, ang higpit ng yakap niya. Nasakal ko. -.- Binitawan naman niya ako, sabay ngiti.

“I thought you weren’t coming.” maluha-luhang wika niya. ^_^v

“Eh kasi, sabi ni neechan, uwi daw kami. Kaya ayan. Kahit labag sa kalooban ko, umuwi kami” mataray na saad ko. “Wag kang iiyak unnie, iiwan kita mag-isa dito” dugtong ko. Tumango lang siya sabay ngiti. I handed her my hanky, “Dampi dampi lang ah. Sayang ang make-up” wika ko.

“Oo. Alam ko” nakaismid na wika nya. “Regalo ko?” tanong niya sabay lahad ng kamay.

“Eh? I thought my mere presence is enough that I don’t need to buy you one” syempre joke time lang no. May gift ako, pero dahil nagmamadali ako, ayun, kung ano lang yung madampot ko yun ang binalot ko sa wrapper.

“Whaaaaaaaaaaaaaaat!?” she shouted. I covered my ears. Mahal ko ear drums ko no. Ayokong mabasag to.

“Of course I was joking. Hindi ka na talaga nasanay. Alam mo naman ako, lagi kang pinagtitripan” sabi ko. She pouted. >3< Pout kung pout.