Het leven met One Direction

HOOFDSTUK 22

Als ik eenmaal bij Starbucks aan ben gekomen, kijk ik om me heen. Geen Niall. Ondertussen heb ik de hele Starbucks doorgezocht. Geen Niall. Ik pakte maar een tafeltje bij het raam. Ik bestelde een macchiato en dronk het langzaam op. Totdat ik een berichtje kreeg, van Niall

"Lisa, waar ben je? Ik zit te wachten"

Waarop ik antwoordde

"Ik zit ook te wachten op jou! Ik zit bij het raam! Xx"

Voor dat ik het wist kwam er een jongen naar me toe, capuchon op, en een zwarte zonnebril. Hij kwam tegenover me zitten en deed zijn bril af. Wat ik zag? Mooie blauwe ogen. Sorry, ik kan mezelf niet zonder vermomming vertonen, mompelde hij. En we begonnen een heel gesprek. Over het concert, over mij, over hem. en het was al gauw 15:00. Sorry Niall, ik moet gaan, ik sta op tijd namelijk!

"Kunnen we een afspraak voor volgende keer maken? "Ik kan op woensdag 19 oktober?

"Ja dat is goed! Zelfde tijd weer? "

"Jaa, maar even een vraagje, zal ik je naar huis brengen?"

En we liepen de Starbucks uit. Niall pakte me hand en we liepen richting mijn huis. Voor mijn deur gaf Niall mij een kus op me voorhoofd en zei "ik zie je dan!"

Ik liep mijn huis binnen en was helemaal blij!! Ik kon het niet geloven!

....................................

Hooi, bedankt dat jullie me boek nog steeds lezen! Een comment zal leuk zijn! Tot volgende week, xx Lisa