.....................одоо цаг.................
Би:Би энэ хорвоод амьдрах эрхгүй угаасаа олдмол охин гэдгээрээ сургуульдаа дээрэлхүүлж эмээ өвөө хамаатан садан аав ээж бүх хүмүүст гадуурхагдаж ирсэн болохоор намайг үхэхэд хэн ч санаа зовохгүй харин ч баярлах байлгүй/нулимсаа бөмбрүүлэн хэлэх 17той гэнэн охин/
Аав ээж хоёрын талаас
Энэ охиныг 17 жилийн өмнө гудамжинд хэвтэж байхад, олж өдий хүртэл өсгөж өндийлгөсөн байхад гэрээс зугтаана гэнээ энэ арай бусармаг үйлдэл юм биш үү гэж ээж хэллээ
Аав:энэ охиныг өөрийн хүүхдүүдээсээ илүү хайрлаж хэнээс ч дутаахгүй өсгөсөн байхад юу ч бодолгүй гэрээсээ зугтаажболно гэж үү Энэ охин арай хэтэрнээ (гараа атгах)
Ээж:Хөөх болвол бид л хөөх болохоос биш дураараа зугтана гэнээ хэнээс ийм юм сурсан байн аа
Аав үйлчлэгчээ дуудан:Минжиг сургуулаас нь өөр хаашаач битгий явуул зөвхөн бидний зөвшөөрлөөр л гарга ойлгов уу?
Үйлчлэгч:Ойлголоо ноёнтоон
Аа:эс бөгөөс ажилтай чинь тооцоо бодно шүү
Үйлчлэгч:(толгой дохин цааш явах)
Ээж:Болхол юм (хорон инээх)
Энэ явдлийг чимээгүйхэн сонсох Минжи уйлсаар өрөө рүүгээ гүйн орлоо
