The Famous Superstar Meets The Cassanova Gangster

Chapter 17. Achoo~

♡♥ Mishza's P.O.V. ♥♡

" You're in big trouble, Missy " I heard him say. And that's when it hit me. He's not Jahred. That made me clung onto him a lot more and cried silently. "I figured."

He chuckled and we walked to his car and headed home. I can feel myself tensed up knowing we will be arriving home any minute now. Knowing I would receive a lot of lecture when I got home.

Tumakas lang kasi ako kanina para makapunta sa Date Mixer dahil I'm sure Di Ako Papayagan ni Alzeid na umalis.I sighed.
Nagitla ako ng biglang magsalita si Kuya Conan.

"Good thing, I found you or else something bad might've happen to you" sabi niya habang Nakatingin sa daan. "And I know, you know what I mean by 'something bad.'" I nodded as an answer. "You're too fragile to do harsh thing as to sneak out just to go on a freaking Date Mixer." dagdag pa niya.

My heart skipped a beat when I saw our house two blocks away from us.

Hininto niya sa gilid ang kotse. "I wish I could say more but I think your Brothers will take care of that. But on the other hand, I'm glad nothing happened to you" niyakap niya ako at humiwalay rin agad, "Take good care of yourself will ya?" at pinitik niya ang noo ko. "I will" Nag-pout Ako habang hinihimas ang noo ko. Ngintian niya ako, " Next time na gawin mo ulit yun makakatikim ka ng Super Hug saken, gusto mo ba yon?!" nanlaki ang mata ko sa sinabi niya. Super Hug?! Naalala ko pa nung ginawa niya sakin yon... I could nearly breathe!!

Dali-dali akong umiling sa sinabi niya. "I won't do that ever again, just promise me never bring up super hug again!!"

Tumawa siya sa sinabi ko at ginulo ang buhok ko. Pinaandar na niya ulit ang kotse at nagtungo na sa bahay.

Ng makarating na kami sa tabi ng bahay. Nakita ko ang dalawang gwapo kong kuya na sumalubong sa amin na nakabusangot ang mukha at parehong naka-crossed arms along with Alzeid na seryoso ang mukha.

I gulped.

This will be a long night..

****(*_*)⊙︿⊙(*_*)(u_u)****

Pagkatapos kong ikuwento sa kanila...
Just like any other, I've been punished.

Sa bahay nalang muna ako mags-stay at grounded for a month or two sa loob ng kwarto ko without cellphones and gadgets keeping me company.

Well syempre, that wasn't enough for my sweet Brothers. Ilang oras rin ang inabot kakasaway at kakapangaral sakin.

Si Umma na nga ang umawat sa kanila para lang makapagpahinga na ko at ang tenga ko sa kakasaway nila.

Ayos na sana kaso may version 2 pa, napasurprise visit si Daddy ayun! Sinaway ako, in a japanese way.

At eto ako ngayon sa harap nila. Hindi makatingin ng diretso. It took a moment when I finally had the courage to stand up and bow my head as I sign of respect, "Go men na sai, Min na" (I'm sorry, everyone) I said almost crying.

Bago pa ko makatayo ng tuwid, nagulat ako ng niyakap ako bigla ng kambal kong mga kuya. "Don't freaking do that again" narinig kong sabi ni Bench -nii~san. "We were worried sick about you, but we'll forgive you" Millo-oppa said.

Nagulat nalang ako at pati si Daddy at Umma ay nakisama sa yakap at naging Family hug na kami for seems like an hour.

**●︿●) ( ◑ˍ◐ )~(◐︿◑) <(゜ロ゜;)>**

Bago ako matulog, nagtungo muna ako sa garden para makapagpahangin. Nagjacket ako dahil alam ko na ang malamig na hangin ng katatapos na ulan ang bubungad sa akin.