взятый

Umieć wybaczyć

-Kolejny dzień.

-Kolejny nudny dzień.

-Kolejny nudny, okropny dzień.

-Mogłabym tak wymieniać ale nie sądzę, że wam by się to spodobało. Ten dzień zapowiadał się nudno, miałam go spędzić na opalaniu się jednakże napisała do mnie moja była przyjaciółka. Poprosiła mnie o spotkanie najpierw zaczęłam kręcić, że się źle czuję i nie dam rady potem, że pilnuje dziecka, jeszcze potem, że mój pies jest chory i nie mogę go zostawić samego, aż się zgodziłam. Umówiłyśmy się w kawiarni tej gdzie zawsze siedziałyśmy przy stoliku numer jedenaście. Zawsze zamawiałyśmy sobie na wzajem bo znałyśmy się tak dobrze, że wiedziałyśmy co lubimy. Czasami nam się to nie udawało ale nabierałyśmy tym doświadczenia. Spotkałyśmy się było już popołudnie, około szesnastej. Widziałam Eli już z daleka spuściłam głowę żeby nie wiedziała, że się na nią patrzę. Weszłam, rozejrzałam się po czym ruszyłam w jej stronę, siedziała przy naszym stoliku nie wiedziałam jak mam się przywitać więc powiedziałam proste 'Cześć'. Milczała zapytałam po co chciała się spotkać skoro zamierza milczeć na co ona zaczęła mi tłumaczyć, że to jej inna przyjaciółka kazała jej zerwać ze mną przyjaźń, że nie chciała i bardzo jej na mnie zależy. Po szybkim przemyśleniu stwierdziłam, że nie jest moją przyjaciółką. Stała się fałszywa myśli, że może do mnie wracać jak do starej zabawki. Ależ nie! Wykorzystam ją. Jestem geniuszem, wyciągnę od niej cenne informacje i pożałuje. Takie były plany. Oczywiście wyszło jak zawsze. Wybaczyłam jej, nagle zobaczyłam z okna znajomy samochód, czarne audi. Christian miał właśnie takie. Ale to nie możliwe Chris był w Anglii to nie możliwe żeby tu przyjechał, a co jeśli to on? Podejść? Zagadać? Napisał dziś do mnie 'Śliczne masz nowe zdjęcie na Insta' ale to nic takiego. Może mu się spodobałam??? I przyjechał wyznać mi miłość? Niestety to tylko marzenia. Wstałam od stołu pożegnałam się z Eli i powiedziałam, że muszę już iść dosłownie wybiegłam z kawiarnii. Poszłam szybkim tempem do domu, szybki prysznic i położyłam się spać, kolejny dzień przeżyty. 

Who me?

.

.

.

.

.

.