လြမ္း၍မတည္ အျပံဳး၌ေမြ႕ေလ်ာ္ေသာ(လွမ်း၍မတည် အပြုံး၌မွေ့လျော်သော)

အပိုင္း(၁)

က်န္းနန္အဆင့္ျမင့္ပုဂၢလိကတကၠသိုလ္။

အဆင့္ျမင့္ေက်ာင္း ဆိုတာနဲ႔အညီ မူလတန္းကေန တကၠသိုလ္ထိ ရွိတဲ့အျပင္ ေက်ာင္းမွာရွိသမွ် ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူေတြဟာ နာမည္ႀကီး စီးပြါးေရးသမားေတြ အစိုးရလူႀကီးပိုင္း ပုဂၢိဳလ္ေတြ နာမည္ႀကီးအႏုပညာရွင္ေတြရဲ႕ ရိပ္ျမံဳကေန ေပါက္ဖြားလာၾကတဲ့ မ်ိဳးဆက္သစ္ေတြမ်ားပါတယ္။

ေက်ာင္းဝင္ခြင့္ဟာလည္း အင္မတန္ကို ခက္ပါတယ္။

ဝင္ခြင့္ခက္တယ္ ဆိုတာနဲ႔အညီ လူေတာ္ေတြလည္း သိပ္မ်ားတဲ့ေက်ာင္းရယ္ပါ၊ စာည့ံသူေတြ အေနနဲ႔က တစ္ႏိုင္ငံလံုး အဆင့္ဇယားအရဆိုလွ်င္ေတာင္ အဆင့္(၁၀၀)အတြင္း ရွိသူေတြပါ။

မိဘေတြရဲ႕ဂုဏ္ရွိန္ဝါေတြေၾကာင့္ သားသမီးေတြကလည္း အဆင့္လိုက္႐ိုေသသမႈထားရကာ ပိုခ်မ္းသာသူက အၿမဲတမ္း အထက္မွာေပါ့။

ေက်ာင္းသားအခ်င္းခ်င္း အဆင့္လိုက္ေၾကာက္ရတာထား၊ ဆရာေတြကပါ မိဘေတြေၾကာင့္ တပည့္ေတြကို တခ်ိဳ႕ေနရာေတြမွာ မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္လိုက္ရတာ အမ်ားႀကီးရွိေသးတယ္၊ ဒီအထဲမွာမွ ေက်ာင္းရဲ႕ Founderလဲျဖစ္ ေက်ာင္းရဲ႕ ေထာက္ပ့ံသူလည္းျဖစ္တဲ့ ၿမိဳ႕ရဲ႕မ်က္ႏွာဖံုး မစၥတာXiaoရဲ႕ တစ္ဦးတည္းေသာ ရင္ႏွစ္သည္းျခာ သားေလးကို ဘယ္သူတစ္ဦးတစ္ေယာက္မွ မထိရဲ မေျပာရဲ ယုတ္စြအဆံုး ေမာ္ပင္မၾကည့္ရဲၾကေခ်။

သူက အထက္တန္း ေနာက္ဆံုးႏွစ္ ေက်ာင္းသားေလး Xiao Zhan!!!

"ေမာနင္း Xiao Zhan"

"အင္း"

Canteenရွိရာ အခန္းထဲ ခ်ိဳးေကြ႕ၿပီး သီးသန္႔ခန္းထဲ ဝင္လိုက္ေတာ့ သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူ Yu Binက လွမ္းႏႈတ္ဆက္ၿပီး လွည့္လက္စ Cubeကိုဆက္လက္ ေဆာ့ကစားေနေလသည္။

"Bingo!!!1min 55sec...but ငါခုထိ မင္းစံခ်ိန္ကိုမခ်ိဳးေသးဘူး"

"ညေန Clubသြားမလို႔"

"ခ်ိန္းပြဲလား"

"အင္း"

Club သြားတာ ေပ်ာ္ဖို႔မဟုတ္ပဲ ခ်ိန္းပြဲဆိုတာ လူတိုင္းသိသလို ရွံုးပြဲလည္း တစ္ခါမွမရွိတဲ့ Xiao Zhan။