In the name of the Blood.

3

-3-

Песня слышится и не слышится В эти тихие вечера.

(เพลงที่ได้ยินก็ราวกับไม่ได้ยิน...ในคำคืนที่เงียบสงัด...)

ทันทีที่เจ้ายูนิคอร์นย่างกรายเข้าสู่เขตคฤหาสน์ของบารอนซูโฮ เสียงเอะอะโวยวายก็เริ่มดังขึ้นคุณควบม้าให้เร็วขึ้นอีกหน่อยเพราะว่าดูเหมือนว่าจะงานเข้าเสียแล้ว "อาเรีย...ข้าว่าเหมือนบารอนจะรู้ว่าเจ้าหายไป" แหงละหายไปเป็นชั่วโมงขนาดนี้จะเอาอย่างไรดีนะ... "ข้ามีแผนแล้วล่ะคลอเดีย...ท่านแค่เล่นตามข้าก็พอ"

ทันทีที่ใกล้จะเข้าเขตประตูคฤหาสน์ซูโฮและข้ารับใช้ชายจำนวนหนึ่งยืนดักรอคุณอยู่แล้วราวกับเตรียมตั้งคำถามใส่คุณชุดใหญ่เลยทีเดียว

"แม่นาง...ท่านไปที่ใดมา...ข้าให้สาวใช้พาเจ้าไปอาบน้ำแต่เจ้ากลับหายออกไปจากห้องน้ำโดยที่ไม่มีใครเห็นราวกับใช้อาคม ไหนจะกลับมาพร้อมกับม้า...ประหลาด"

"นะ...นายท่าน!!! นั่นมันม้ายูนิคอร์น โอ้...สวรรค์...พระบิดานั่นของจริงหรือกระไร" ข้ารับใช้ต่างฮือฮากันเต็มไปหมดและตระหนกตกใจกับการปรากฏตัวของคุณในรอบนี้ บางคนพยายามจะเข้ามาจับต้องเจ้ายูนิคอร์นที่คุณขึ้นหลังของมันอยู่ "เจ้ามิได้รับอนุญาตให้แตะต้องม้าของข้า" คุณเชิดหน้าขึ้นอย่างตีบทแตก ใช้สายตาจิกอย่างหยิ่งพยองใส่ข้ารับใช้ผู้โชคร้ายคนนั้นจนถึงกับวิ่งไปหลบหลังซูโฮ ดูสิ...พวกเขาหวาดกลัวคุณราวกับคุณเป็นแม่มดแหน่ะ "เจ้าเป็นใครกันแน่แม่นาง...และมีจุดประสงค์อันใดในการลักลอบมาที่คฤหาสน์ของข้า ไม่สิ...ต้องบอกว่าเจ้าเข้ามานั่งในคอกม้าของข้าเหมือนกับเด็กหลงทาง" สีหน้าของเขาดูใจเย็นและไม่มีความหวาดกลัวคุณหรือผลีผลามที่จะรีบให้ข้ารับใช้มาคุมตัวคุณไปสอบสวนแสดงว่าเขาเป็นคนที่แสดงท่าทีมีชนักติดหลังเลยแม้แต่น้อย... แหงล่ะ เขานั่นแหล่ะที่เลี้ยงปีศาจเอาไว้ใกล้ตัวน่ากลัวกว่ากันตั้งเยอะ

"หล่อนเป็นคอนเฟรสเซอร์...ผู้ใช้เวทมนต์นั่นแหล่ะ...ดูจากรูปการและม้าประหลาดของหล่อน" คำพูดถูกอธิบายจากบุรุษผู้มาใหม่ร่างสูงโปร่งเดินย่างกรายมาจากด้านหลังของซูโฮ เขามาไวมากเหลือเกิน โผล่มาจากทางไหนกันนะ... เจ้าของเรือนผมสีทองสว่างนัยน์ตาสีน้ำตาลเข้มหน้าตางดงามเกินบุรุษเพศบนโลกใบหน้า คุณแน่ใจได้ว่าสาวใดเห็นต้องเป็นล้มพับไปแน่ๆ ต่อให้จัสติน บีเบอร์ หรือ แบรดพิตในยุคปัจจุบันก็เถอะ แค่เขาคนนี้คนเดียวคงแทบกระสบสาวร้อยคนได้กระมัง...