one thousand and one nights → ayşe + kerem

Bir Varmış Bir Yokmuş

Renkleri farklı tenler birbirlerinde zevke ulaşırken Sultan Kerem sadece izledi. Gördüklerinin masum gözler için uygunsuzluktan öte bir vahşilik ve hedonizm içerdiğini bilmesine rağmen bakışlarını kaçırmadı. Her bir saniyeyi aklına kazıdı, bir daha asla unutamayacağı güçlü bir ders olması için. 

İbret olması için.

Sadece kendisine değil, başkalarına da.

Kardeşi Sultan Samet'in dediklerini hatırladı.

Dostum, kadınlara inanma! Vaatlerine gül geç! Çünkü onların iyi ya da kötü halleri ferçlerinin heveslerine bağlıdır. Güya aşktan söz ederler; oysa hainlik onları sarıp giysilerinin titreşiminde şekillenir. 

Ceyda sarayda yaşayan bir köleyi çılgınca öperken Kerem kalan konuşmayı hatırlamaya çalıştı.

Yusuf'un dediklerini saygıyla anımsa; Âdem'i cennetten kovdurmak için iblisin kadını kullandığını unutma! Kınamalarından da vazgeç dostum! Bir işe yaramaz! Çünkü yarın kınadıklarının nezdinde temiz sevginin yerini çılgınlık alacaktır. 

İpek elbisesinin etekleri yerlerde sürünüyordu ve en sonunda omuzlarına tutunan askıları kayıp ayaklarının üstüne düştü, orada toplanırken ülkedeki en güzel kadın olan karısı hiç vakit kaybetmeden ayaklarını elbisesinden kurtardı. İzlendiğinden habersizdi. İzlendiğini fark etse bile artık çok geçti, Kerem onun başkasını öptüğünü gördüğünde kaderi belirlenmişti.

Hele hiç şöyle deme: Aşka düşersem, âşıkların çılgınlığına kapılmayacağım! Sakın bunu söyleme! Çünkü gerçekte kadınların ayartısından yakasını sıyırmış bir erkek, olmayacak şeydir. 

Aşk yalandı ve insanlar aldatıcıydı. Aşk yalandı ve bildiği her şey hikayeydi. Aşk yalandı ve gerçek sadece gözlerinin önüne indirilmiş bir perdeydi.

Aşk yalandı.

Göreceğini gördüğüne kanaat getirdiği zaman, daha önce saklandığı çalılıkların arkasından sessizce ayrılıp sarayının gizli kapılarından birini kullanarak odasına geri döndü. İhanete uğrayan biri için fazlasıyla sakindi çünkü aklında bundan sonra ne yapacağına dair bir plan vardı. O koridordan geçerken onu görüp eğilen hizmetkarları umursamadı, yolun yarısında peşine takılan kardeşi Samet'i de gözü görmüyordu. Bildiği tek şey, bir an önce harekete geçmesi gerektiğiydi.  

Ferman yazmalıydı.

eveeeet, yapmam gereken bir ton işin arasında bu başlangıç kesinlikle önceliğim değildi ama son bölümün fragmanına sinirlenince en sonunda dayanamayıp başladım

olay gayet açık, başlıktan da anlaşılıyor zaten; şah şehriyar!kerem ve şehrazat!ayşe göreceğiz hehehe ((gerçi her şeyi kopyala-yapıştır yapmayacağım tabii, bolca değişiklik ve adaptasyon olacak))

lütfen lütfen lütfen biraz vaktinizi ayırıp oy ve yorum bırakır mısınız? teşekkürler!!!

peace out!