cupid

In my 28 years living on this earth I always believe that

"Cupid doesn't exist, it is scientifically proven".

Until one day you came, everything has changed.

You changed me.

I'm here at the coffee shop and while waiting for my order I'm busy preparing for my report later.

*beep

I heard my phone rang and I got a message from my secretary. Nag papaalam na hindi makakapasok dahil sa kaniyang monthly check up, she's pregnant. I sigh. I think I really need to find a new one because I feel that sooner or later she would file a resignation paper.

"Caffe Latte for Ms. Adelaida" rinig kong sabi ni ate kaya naman nag mamadali kong niligpit ang gamit ko at pumunta sa counter.

I was about to grab my coffee but someone hold it first and drink my coffee intentionally.

"What the hell?! That's mine!" galit na usal ko sa lalaking nasa harapan ko.

"Relax, I know." naka ngiting sabi niya.

"Relax? Wow! Big word. Ininom mo lang naman yung kape ko habang ako nag hintay para diyan nang kay tagal tapos iinumin mo lang?! At sasabihan mo pa ako na mag relax?! Damn. I'm thirst to death!"

"Oh, edi share na lang tayo." naka ngising aniya at inalok pa yung kape.

"You're out of your mind!" sabay walk out ko.

He's getting on my nerves. We don't even know each other tapos gusto niya mag share kami ng kape? Neknek niya.

Inabala ko na lang ang sarili ko sa paper works ko kaysa isipin ng isipin yung nangyari kaninang umaga sa coffee shop. Pero kahit kalmado na ako di pa rin matanggal ang pag kakunot ng kilay ko at pag susungit ko sa lahat ng makakasalubong ko.

"Hello Laida!" bati sakin ni Jc.

Tinignan ko lang siya at saka bumalik agad sa ginagawa ko.

"Bakit ba kahit anong pag papapansin ang gawin ko sayo di mo 'ko magawang pansinin?"

"Bakit ba kahit anong pang babalewala ko sayo ay mas kinukulit mo 'ko ng kinikulit?!" pag tataray ko sa kaniya.

"Laida naman! Sinabi ko na ngang gusto kita. Di pa ba sapat 'yon?"

"Ano ba Jc?! Di pa ba sapat na tumigil ka dahil nakikita mo akong nag ta trabaho? Jusko naman. Mag hanap ka ng iba dahil wala akong panahon sayo!"

Kita ko ang gulat sa mga mata niya pag tapos kong sabihin iyon pero biglang napalitan ng galit.

"Is that so? Huh Adelaida? Is that so?!" galit na sigaw niya habang unti unting lumalapit sa'kin.

Nang nasa harapan ko na siya bigla siyang yumuko. Hindi ako assuming pero alam kong hahalikan niya 'ko.

Kaya naman bago pa niya gawin 'yon ay tumayo ako at pina landas ang palad ko sa mukha niya.

"Don't you dare do that to me! Get out! Lumabas ka at baka kung ano pa ang magawa ko sayo!"

Baliw ata 'tong lalaki na 'to dahil kani kanina lang ay galit ang nakikita ko sa mukha niya pero ngayon parang nag sisisi na siya.

"No, that's not what you think. I'm sorry, I'm really sorry."

Balak niya pang lumapit pa sa akin pero tinuro ko yung pintuan simbolo na gusto ko na siyang lumabas.

Sinundan ko siya ng tingin hanggang sa tuluyan na siyang mawala sa paningin ko.