SANGUINE VAMPIRES

CHAPTER 1

"So this will going to be your room," My mom guided me as we went inside the room, it was fine. I found it very classic since it's like an old school room yet I feel nothing, hindi man lang ako na-excite nang makita ang loob at nang tumapak ako sa loob ay ganun na lamang ang pagkadismaya ko nang hindi ko maramdaman ang pagiging kumportable. Maybe, bago pa lang ito kaya ganun ang pakiramdam ko. Masasanay rin ako kapag nagtagal.

By the way, my mom got my custody since my father is already dead. Napangiwi na lamang ako, mukhang kailangan kong makisama sa bago nitong pamilya.

"Is there something that you need?" She asked me, umiling lang ako at tuluyang inilibot ang paningin, pinadulas ko sa maduming table ang aking daliri dahilan para magkaroon rin ng dumi ito, napangiwi na naman ako. Ang dumi, sobrang dumi.

"I need to clean this room first," I said and she just nodded.

"No need, I can handle that." She suggested and I frowned, ano ba ang tingin nito sa akin? Walang alam sa paglilinis ng bahay?

"This is mine, so basically, I have to clean this all by myself." I said with finality, hindi naman ako baldado para sya ang maglinis ng room ko, may anak naman na syang iba, pwede namang ayun na lang ang pagtuunan nya, kesa sa akin na walang ibang alam gawin kundi makasakit ng iba.

"Okay, if that's what you want." She said and left me, nagsimula na akong alisin ang mga kobre kama at kurtina rito. Papalitan ko na lang siguro ito ng brown color. Naghubad muna ako ng aking pantalon at nagpalit ng damit na maluwag, pinusod ko rin ang aking buhok upang sa gayon ay hindi abala sa aking gagawin.

Nagpagpag ako ng mga unan nang umakyat si mama na may dala dalang  cleaning tools, inilagay nya ito sa gilid ng pinto at pinasadahan ako ng tingin, sino ba namang hindi mapapatingin sa akin? Eh mukha aking baluga.

"Are you sure you can handle everything?" She asked one more time, I suddenly rolled my eyes in iritation.

"Yah," I answered kaya umalis na lamang ito. Nang matapos ako sa pagpapagpag ay inilabas ko muna sa hallway lahat ng unan at nagsimula ng mag-lampaso.

...

After a few hours, I found myself changing the kobre kama and punda. Nang matapos ako ay bigla akong nakaramdam ng pagod, ibinagsak ko ang aking sarili sa aking higaan. It was a long day for me, DSWD dropped me here and my mom gave me a free tour in their house, tinuro rin nila sa akin kung saan ako pwedeng magliwaliw. Bukas naman ay may orientation na magaganap sa bagong school na papasukan ko, it was hard for me but I have to do this, anyway. Wala na akong uuwian pa kundi si mama na lang.

Kaya ko namang mag-adjust, napapikit na lamang ako mariin. Nakakapagod pero kailangang lumaban.

"Hey," bati sa akin ng kung sino, agad akong napadilat at tiningnan kung sino iyon and a pair of lion eyes glued at me, wow, kaparehas ko sya ng mata but I can't even imagine it. Magkaiba kami ng papa, hindi ko nga rin alam kung saan ko nakuha ang mata ko, my mom's eyes was dark black and dad's was a pair of dark crystal red. I don't know kung bakit ganun ang mata nya, he just said na may diperensya talaga sya sa mata wich is true since he died due to his eyes, nawalan kasi sya ng aninag at tuluyang nasagasaan sa high way.

"What?" I asked, kasalukuyan kasi itong nakakunot ang noo. Lumapit ito sa akin at nakiupo sa aking higaan.

"A pair of lion eyes," He said as I looked at him.

"Yah," I just said and his gaze are still on mine. Nakakailang, ano ba ang gusto ng batang 'to?

"tch." He said and get up his butt. He left me and I sigh, anong problema ng isang 'yun? Kapag malapitan mo nakita ang mata nito ay hindi naman masyadong lion eyes, parang nahaluan na 'to ng dark shade na hindi mo malaman kung anong kulay, basta ang hirap i-explain ng mata nya, napaka-misteryoso.

I took a quick bath and rested myself for a while, I should familiarize in this new environment. I should be more careful in this modern society, there's a lot of teenagers that gets early pregnancy, hindi maiiwasan sa kanila 'yon lalo na't marurupok ang mga kabataan ngayon. Napangiwi na lamang muli ako, I can't even imagine myself bearing a child at this stage. Dapat ay magtapos muna ako ng kolehiyo bago maisipang gumawa ng mga bagay na pagsisisihan ko rin sa huli. I want a peace and serenity in my life, I planned everything but I am not sure if I can do this. My dad was dead, there's nothing I could do. I sigh again because of frustration.

Pang ilan na nga bang buntong hininga ito mula sa araw na 'to?

Halos hindi ko na mabilang, hindi ko nga alam kung paano ako napasok sa ganitong sitwasyon.

Kaya ko ba 'to? O sadyang kinakaya ko lang kasi kailangan?

I can't deny in myself that I'm strugglung to fix myself, hindi ito ang kinagisnan ko. Hindi modernong lugar ang kinalakhan ko at mas lalong hindi ako sanay sa mga taong pumapaligid sa akin ngayon.

I don't socialize too much, I love being alone, but there's nothing I could do, kailangan para sa kinabukasan.

My new life with them is not that bad, to be honest, this is way better than before, pero iba pa rin talaga noon. I must say that I am relying my own strength to my papa but since he's gone. I have to move, I have to fight on my own. Ika nga nila, hindi lahat ng oras nandyan lahat ng kailangan mo. I should stand on my own, I should re-build myself.

Yes, I am broke but it doesn't mean that I have to lose my courage. Mawala man sila, nandito naman ang sarili ko. Sa ngayon, sarili ko na lang ang kakampi ko at wala ng iba.

I felt exhausted as I reminisce every moment with dad that we shared to each other, he is a part of my life. We made history and I will teasure it for the rest of my life.

I felt dizzy and I closed my eyes, siguro mapapagod na lang rin ako mapagod. Maybe, someday, I see myself a better version of me. Masakit mawalan pero mas masakit kung walang pinatunayan, it's alright to not be fine. Hindi naman sa lahat ng oras ay dapat laging masaya. Kailangan ko rin namang matuto sa mga karanasan na tinatamasa ko, and for now, tutulungan ko ang sarili ko makabangon sa ganitong bangungot.

Few hours passed and I already found myself snoring like a pig..