listen, jikook

prologue

dolu gözlerimi, soğuk bakışların çevrelediği irislere çevirdim.

nasıl da ulaşılmazdı..

hiç erimezdi buzları bana karşı. nefretin körelttiği duygularını bana yansıtmazdı. ben onun için değersiz bir eşya gibiyken, o her gece uğruna gözyaşlarımı yastığıma akıttığım ilk aşkımdı.

bana hıçkırıklarımda nasıl boğulabileceğimi öğreten bir adamdı o.

ben âşık aptal bir çocuktum oysa ki, düşünemezdim ki. ne vardı ki beni böyle paramparça edecek?

özür dilerim jungkook, senin gibi bir kalpsize âşık olduğum için.

kime âşık olacağımızı kendimiz belirleseydik şayet, yine kimseye açmadığın o güzel kalbini severdim ben. incitmeden severdim ben oysa, izin verseydin.

öperdim parmak uçlarından, yaralarından. ruhunda dizleri üzerindeki çaresiz çocuktan.

aslında jungkook, sen hiç yoksun, yoktun biliyor musun?

sadece.. yorgun kalbim bunu kabullenemiyor.