MY TEMPORARY LOVE

1

"Anak, please understand us. We're just doing this for you!"
Sabi ni mom

"You're Mom is right, sweetheart"
Sabi nmn ni dady.

Napa tungo nlng ako.
Yeah! Lagi naman eh. Lagi silang busy at parang wala na silang time para saakin. Pero na iintindihan ko naman eh. Ginagawa nila lahat para sakin.

"I-im so sorry. Mom,Dad. I'm being selfish again"
Sabi ko habang nakayuko parin.

Hindi ko na Malayan umiiyak na pala ako. Minsan nalang kasi silang makabisita sa akin kaya medyo nag tatampo narin ako. Gusto ko sanang mag stay sila dito ng kahit 1 month dito pero sabi nila marami daw kailangang gawin sa trabaho nila.

"Hey, sweetheart. Don't cry ok?, you aren't selfish"
Sabi ni mom sabay yakap sakin, lumapit nadin si dad saamin at nagsalita.

"Baby, remember. We're doing this for you, ok?"
Dad
Tumango nlng ako sa kanila pero di parin ako bumibitaw sa yakap namin, I'll surely miss them.

"Tahan na baby. Ayaw naming umalis ng ganito ang kundisyon mo!"
Sabi ni daddy.
Umalis ako sa pagkakayakap namin at pinunasan ang luha ko at ngumiti, tumingala ako para makita sila ng mabuti.

"Ok na po ako, sorry mom,dad. Ma l-late pa kayo dahil sakin"
Sabi ko, walang halong inis o galit.
Nagkatinginan sila at Hindi lingid sakin na may pumatak na luha sa mata ni mommy.

"Basta ha!, tandaan mo lagi na mahal na mahal ka namin, ok?. Lagi mong gagawin yung mga sinasabi ng doktor!, wag kang magpapalipas ng gutom!, kapag may kailangan ka, hwag kang mahiyang tumawag samin ng dad mo! Ok?"
Sabi ni mom, Napa tawa naman ako ng mahina. Umiiyak na di mommy, at si daddy naman pinipigilang hwag pumatak yung luha. Ngumiti ako sa kanila at inagat ang kamay para punasan ang luha nilang dalawa, ang crying baby naman kasi ng parents ko eh!.

"Mom, I'm fine at opo, gagawin ko ang lahat ng sinabi nyo. Wag napo kayo mag alala sakin, ok lang po ako. And besides nasa hospital po ako"
Sabi ko habang nakangiti. Ngumiti sila sakin at niyakap ako. Nag paalam na sila at umalis..

Hayy!, ang tahimik nanaman ng kwarto nato. Oo nasa hospital ako, 7 years old palang kasi ako nandito nako. May sakit ako sa puso, at bata palang ako masyado ng masilan dina mommy sakin Simula ng malaman nila na may sakit ako. Kailangan daw ng donor sabi ng doktor para sakin, dahil baka kasi pag lumalala pa Hindi na maagapan.
Na alala ko tuloy kung bakit ako nakulong- este na confined dito.

Haish!!. Kinuha ko nalang yung libro ko. Para kahit di ako pumapasok sa school may nalalaman naman ako. May kinuha naman sila dad na tutor ko, pero off nya kasi kaya wala munang session ngayon.

"Tutuk na tutuk ka sa pagbabasa ah!"

"AiiMatter!"
Hiyaw ko, naihagis kopa yung libro na binabasa ko. Hays! Nakakagulat naman si mrs Reyes eh!!