Κοίτα με στα μάτια.

12🌹

Αριάνας POV

Εκεί που καθόμουν και έκλαιγε βλέπω τον γιατρό να ξανά έρχεται πρως το μέρος μας και να νας κοιτάει με ενα χαμόγελο.

{Θα ήθελα να σας πω οτι μετα απο μεγάλες προσπάθειες επαναφεραμε τον νεαρό στην ζωή αλλά έπεσε σε κόμμα και δεν ξέρουμε ποτε θα ξυπνήσει.} είπε και αμέσως χαμογέλασε. Μπορεί να έπεσε σε κόμμα αλλά είναι ζωντανός.

{Γιατρε πότε μπορούμε να τον δούμε?} ρώτησε ο Αρης

{Και τώρα μπορείτε αλλά μόνο ένας και μονο για πεντε λεπτά.} είπε ο γιατρός. Εγω πήγα και έκατσα στην καρέκλα μου αφού πρεπει να παει ένας μόνο ξέρω πως θα θέλουν να πάνε οι γονείς του αν και θα ήθελα παρα πολύ να πάω. Ενω σκεφτόμουν όλα αυτά δάκρυα είχαν αρχίσει να βγαίνουν από τα ματια μου. Τοτε ενιωσα ενα χέρι στον ώμο μου γύρισα να δω ποιος ηταν και είδα την μαμά του Πάνου την κύρια Ευγενία.

{Κορίτσι μου πήγαινε εσύ να δεις τον Πανό τον χρειαζεσαι και σε χρειάζεται. Δεν σε ξέρω αλλά βλέπω οτι αγαπάς πολύ τον γιο μου. Πήγαινε εσύ.} μου είπε και εγω αμέσως την ευχαρίστησα και πήγα πρως το δωμάτιο του Πάνου. Ηταν ξαπλωμένος στο κρεβάτι με αρκετά χτυπήματα και με διάφορα σολινακια να τρυπανε το δέρμα του. Ακόμα και έτσι ηταν πανέμορφος. Χωρίς να το σκεφτώ τον πλησιασα και του έδωσα ενα φιλί στο στόμα. Κάθησα δίπλα του και άρχισα να του μιλάω.

{Αγάπη μου σε παρακαλώ μην με αφήσεις. Εγω σε αγαπάω αλλά σου είπα όχι γιατί νόμιζα πως η Νεφέλη θα είχε πρόβλημα εαν τα φτιαχναμε επειδή εσύ με τον Άρη την πειραζατε και την χτυπουσατε. Ήρθα να σε βρω να σου τα πω όλα αυτά αλλά δεν πρόλαβα γιατί σε χτύπησε το φορτηγό. Σε παρακαλώ άνοιξε τα ματάκια σου θέλω να τα δω θέλω να με βάλεις στην αγκαλιά σου και να μην ξανά βγω από εκεί μέσα. Ξυπνά αγάπη μου σε παρακαλώ.} είπα και κάποια δάκρυα αρχισαν να τρέχουν απο τα ματια μου. Τοτε μπήκε μέσα ο γιατρός.

{Δεσποίνης μου πρεπει να βγήτε έξω} μου είπε.

{Γιατρε σας παρακαλώ μπορω να κάτσω εδω όλο το βράδυ δεν θα του μιλάω απλά θέλω να είμαι διπλα του δεν θέλω να τον αφήσω μόνο του.} του είπα παρακαλώντας τον.

{Νεαρή μου πρέπει να τον αγαπάτε πολύ. Κανονικά δεν επιτρέπετε αλλά θα σας αφήσω νομίζω πως ηρεμεί και εκεινων να είστε εδώ.} μου είπε και εγω αμέσως χαμογέλασε.

{Σας ευχαριστώ παρα πολύ και ναι τον αγαπάω παρα πολύ είναι όλη μου η ζωή} του είπα και εκείνος αφού μου χαμογέλασε βγήκε εξω. Εγω ξανά ετρεξα διπλα του και του επιασα το χέρι. Δεν του μιλούσα απλά τον κοίταγα και μερικές φορες τον φιλαγα κιόλας. Λίγο πιο μετά δεν αντεξα και τον κούνησα λίγο και χωθηκα μέσα στην αγκαλιά του και τα βλέφαρα μου άρχισαν να κλείνουν.

Το πρωί άκουσα την πόρτα να ανοίγει και ανοιξα τα ματια μου είδα τον γιατρό να νας κοιτάζει και να χαμογελάει.

{Καλημέρα} μου είπε.

{Καλημερα γιατρε.} του είπα και του χάρισα ενα χαμόγελο.

{Μπορείτε να σηκωθητε για να εξετασω το αγόρι σου} με ρώτησε και εγω βγήκα σιγά σιγά απο την αγκαλιά του για να μην το πονεσω και αφού του έδωσα ενα φιλι έκανα στην άκρη για να τον εξετάσει. Εγώ βγήκα εξω και είδα τους γονεις του Πάνου και την Νεφέλη με τον Άλεξ. Ηταν αγκαλιά τι γλυκό. Μόλις κατάλαβαν οτι είμαι εγω έτρεξαν πρως το μέρος μου.

{Αριάνα τι σου ειπαν τι κάνει ο Πάνος?} με ρώτησαν

{Είναι μια χαρά δεν έχει ξυπνήσει ακόμα αλλά θα ξυπνήσει δεν θα με αφήσει μόνη μου το ξέρω} είπα στην μαμά του Πάνου για να την καθησύχασω. Αλλά όντως το πίστευα, πίστευα οτι θα ξυπνήσει και μέχρι να το κανει θα ειμα διπλα του δεν θα φύγω απο διπλα του. Είναι όλη μου η ζωή.

Μετα απο ενα 10 λεπτο περίπου βγήκε ο γιατρός άρχισε να μας πλησιάζει και τοτε τον είδα λίγο ανήσυχο. Τρομαξα λες να έπαθε τίποτα ο Πάνος?

{Λοιπον τα πραγματα πάνε αρκετά καλά αλλά υπάρχει ένα πρόβλημα αρκετά σοβαρά.} μας είπε και εγω πάγωσα. Τι εννοεί τι έπαθε ο Πάνος.

........................................................................

Τι λέτε να πάθει ο Πάνος?

Θα ήθελα να σας ρωτησω μήπως σας πειράζει που γράφω τόσο πολύ για την Αριάνα και τον Πάνο και δεν γράφω τόσο πολύ για την Νεφέλη και τον Άλεξ σε αυτά τα κεφάλαια?