ร่างหนาดันร่างเล็ก ติดกับกำแพงพร้อมกับความสับสนในหัวไม่รู้ว่าโกรธที่ยูถูกกระทำหรือ โกรธที่เขาไม่ได้เป็นคนทำรอยนั้น เคประกอบปากพร้อมดันลิ้นเข้าหาปากบางอย่างดุดัน แต่ก็ไม่ได้ทำให้เจ้าของปากบางนั้นรังเกียจเลย แต่กลับตอบสนองความต้องการนั้น ความหวานจากปากของยู ที่ยังมีกลิ่นสตอร์เบอรี่จางๆได้ทำให้เคหยุดตัวเองไว้ไม่ได้ เคผละจูบออกจากยูแล้วเริ่มซุกไซร้หน้าที่ใบหูพร้อมกระซิบเบาๆ
"คืนนี้เป็นของเคนะยู" เคต้องการที่จะย้ำให้คนที่อยู่ตรงหน้าเขารับรู้ว่าคนที่นอนอยู่กับเขาวันนี้คือเค ไม่ใช่ไอ้เหี้ยนั้น
"อืม ยูรู้" ใบหน้าของเคซุกเข้าที่ซอกคอของยูและเม้มปากเข้ากับร้อยที่อยู่ตรงต้นคอนั้น จากรอยจางๆ ก็กลายเป็นเข้มขึ้นและเห็นชัด ตอนนี้ทั้งคอแลอกของยูเต็มไปด้วยรอยช้ำที่เคได้ทำไว้ แต่ใช่ว่าเขาจะหยุดอยู่แค่นั้น มือของเคเริ่มเคลื่อนไหว ลูบไปตามสรีระะของยู แขนทั้งสองข้างของยูคล้องคอเคเพื่อประคองตัวเองไว้ไม่ให้ล้มไปด้านหลัง บทรักของทั้งสองยังคงดำเนินต่อไปอย่าเร้าร้อน มือหนาของเคยกคนตัวเล็กขึ้นอย่างง่ายดาย ตอนนี้ร่างของยูถูกวางบนเตียงนอนโดยมีร่างหนาค่อมอยู่
ลิ้นหนาทำหน้าที่ของมันได้อย่างดี มันพอที่จะทำให้คนที่อยู่ใต้ร่างนั่นครางออกมา
"อืออ.......อย่าหยุดนะ"
"หอม....กลิ่นคุณ...." เคพูดขึ้น
เคไซร้ลงไปเรื่อยๆเพื่อให้ร่างเล็กได้รับรู้ถึงความเสียวซ่านก่อนแกนกางของเคจะสอดเข้าทางช่องรักของยู
ตอนนี้เครู้สึกได้ว่าน้องชายของเขาเริ่มจะงองแงงและตอ้งการถูกปลดปล่อยออกจากกางเกงหนานั่นแล้ว ของยูก็เช่นกัน กางเกงยีนสีดำแนบเนื้อได้ถูกปลดออกจากร่างเล็กลงไปกองที่พื้นเช่นเดียวกันกับเคที่ตอนนี้ได้ปลดปล่อยแกนกลางของเขาออกมาพร้อม
