She is The Gangster Queen

Chapter 16; part 4

Angelo and Autumn's Part

"Autumn's POV"

Bakit pa ako nasali sa kalokohan ng mga toh? Langya nananahimik yung tao ehh

Wala naman kaming gagawin ng depungal na toh! Char lang haha

"Oyy ano ba gagawin natin??" Tanong niya sakin haistt

"Inde ko din alam! Dapat nag sama sama nalang eii" angal ko

"Oo nga! Mas masaya pa!" Sabi niya sakin

"Tss... kain nalang tayo sa cafe!" Sabi ko

"Go lang! Basta libre mo ahh!!" Sabi niya sakin

Wow!! Lakas mag palibre ahh!!! Yaman yaman nag papalibre tsk

"Hoy ikaw lalake ka!! Ang dami mong pera tas magpapalibre ka?? Ngaleng ngaleng!!" Sabi ko at pumalakpak pa

"Bakit ba??? Masamang magpalibre??" Palaban niyang sagot

Ohh game on!!

"Oo!! Lalo na pag madami kang pera!!" Sagot ko sakanya

"Ano naman masama don??? Pano kung gusto lang mag tipid?"  Sabi niya at may pa roll eyes pa!! Bakla kaya toh??

"Bat ka pa mag titipid ehh ang dami mo nang pera? Duhh" pag tataray ko naman sakanya

"Tsk! Lika na nga!" Sabi niya naman

HAHAHAHA victory goes to me!!

"Oy intay!" Sigaw ko kasi naman hinsi ko namalayan na ang layo na pala niya sakin

"Welcome to cafe gold" bati nung isang nag babantay bakit gold? Kasi yun ang pangalan ng section nila duhh

Tumango nalang kami at pumasok na. Dumiretso kami sa cashier at nag order na ng pagkain

Red velvet cake at choco milk shake ang inorder ko. Inorder naman ni Angelo ay choco mousse at coffee

Umupo na kami sa upuan at nag kwentuhan nalang

"So..... tell me about yourself" he said to me

"Umm.... I was born here in the Philippines but we moved to South Korea because of our business there, I met my friends when I was 13, I remember before I met them I was a loner haha" sabi ko at tumawa ng mahina "ikaw? Tell me more about yourself" I added

"Well I was born and raised here in the Philippines, I met my friends when I was 13 as well, we all went to the same school which is our school now" sabi niya sakin "by the way alam mo ba ang past ni Xandra?? Just asking hah, rinig ko kasi na naaksidente siya nung bata siya maybe mga 10 years old I think" sabi niya, nagulat naman ako kasi hindi naman namin pinag uusapan yon, pero siguro nga narinig lang niya sa mga chismis diyan lam niyo na di mawawala ang mga chismosa

"Well totoo yan, naaksidente si Xandra, car accident to be exact. Dahil sa accident na yan wala siyang maalala sa past niya kaya din sila lumipat ng South Korea for her surgery, himala nga at naligtas siya ehh kasi sobrang lala nung nangyari sakanya, may napapanaginipan siyang mga memories niya pero hindi niya ma sort out kasi lagi blurred, she also dreams of her playing with a boy pero lagi blurred ang mukha ng batang lalake. Ang hirap ng dinaranasan ni Xandra. That's why we do everything to help her gain back her memories, the memories that si had lost years ago, seven years had passed but she hasn't got her memories back, the doctor said that they might come back but she still needs more time. Malakas daw kasi ang pag tama ng head niya nung accident" mahaba kong paliwanag, woohh! Kakahingal ahh!!

"Oh, that's why! May maidudulot din palang mabuti ang mga chismosa noh? Haha" Sabi niya sakin at tumawa nalang kami

"Oh one more question.... may naging boyfriend ka na ba?" Tanong niya which made me stop *sigh* I think I could truth him

"Yes meron, pero iniwan nalang ako bigla nang wala man lang paalam" sabi ko nang may halong galit at lungkot sa aking mga boses

"Ang sakit! Sobrang sakit! Ano yun?? Iiwan nalang niya ako ng bigla bigla ng wala man lang paalam??" Sabi ko habang pinipigilan ang mga luhang namumuo sa aking mga mata "Yung tipo na siya ang nangako na hindi mangiiwan pero siya din pala ang sisira non?? Ang galing diba??" Dagdag ko sa aking mga sinabi

"Minsan kailangan nalang natin tanggapin na wala na talaga ang isang tao o bagay dahil mas masasaktan pa tayo sa tuwing inaalala pa natin ang mga iyon" sabi niya. Tama naman siya ehh pero hindi ko talaga kayang kalimutan siya

"For 2 years! For to f*ck*ng years! Iiwan nalang niya ako ng parang wala kaming pinag samahan!! Minahal ko siya ng higit pa sa buhay ko! Hindi ko kayang kalimutan ang lahat!" Sabi ko at fun na bumagsak ang mga luha ako

Yinakap naman niya ako ng mahigpit at sinabi ang mga bagay na ito

"Do you know? Behind the happiest of smiles holds the pain that no one can see thru the smiles they give to people around them" paliwanag ko sakanya

"Wag kang mag alala, andito lang ako... hindi kita iiwan" sabi niya at hinigpitan pa ang pagkayakap sakin

"Sige iiyak mo lang yan, mas mabuti kung iiyak mo na ang lahat ng yan ngayon kesa na patuloy ka pa ring iiyak diyan" sabi niya at hinimas ang likod ko

Tama siya, dapat iiyak ko na ang lahat nang ito para hindi na ako iiyak ulit

"Thank you" sabi ko at niyakap siya ng pabalik

I don't know this feeling but all I know is that I'm safe when I'm with him and that he will never leave me
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
End of Chapter 16;part 4

*******A/N******

Hi readers!! Sorry talaga id ngayon lang nakapag update!! Super busy talaga sa school lately ang ngayon lang nakapag update T-T pero promise!!! Gagalingan ko na sa pag update at mas dadamihan ko na ang mga chapters since beginning palang ng 2nd Quarter namin dito sa school pero at least po naka 1k words ako ngayon!! Charr!! Next time po try kong gawing 3k!!

Please dont forgrt to vote and comment! Pafollow na din si Author for more updates on my stories! At pwede po ba kayong gumawa ng cover ng story kong bago?? If ever pwede just comment! Dont worry po! I will put proper credits!! This is all po!! Thank you for reading!

Ps. Sorry din kung hindi ko nabigyan ng POV si Angelo ahh!! Gabi na kasi ehh!! Nakalimutan ko din hehe! Peace!!