Bir Yumak Mutsuzluk

Arkadaslar ilk hikayem. Lutfen yorumlayin.

Baslangic ;

Tatilden döndüm. Aslında 3 gün sonra gelecektim ama sürpriz yapmak istedim. Ayrıca sevgilimi de çok özlemiştim. 3 gün daha bekleyemezdim. Kim bilir ben yokken canı sıkılmıştır.

Ellerimdeki bavullarımı taksinin bagajına yerleştirip arka koltuğa kuruldum. Havaalanında beni çok yormuşlardı. 2 saat sonra popom nihayet yer görmüştü. Eve gitmek için de sabırsızlanıyordum.

"Nereye bacım?" diye soran taksiciye "Atatürk Mahallesi" diyerek camdan dışarıyı izlemeye başladım.

Ne kadarda özledim burayı. Bir ay bile olsa insan özlüyordu evini. Zaten böyle bir tatile çıkmak istemiyordum. En iyi arkadaşım Seda istemişti bunu. Tek gitmek istememişti.

Neyseki geldik. Taksiden indim. Arabamı gördüm. İşte benim canım arabam. Valizleri indiren taksiciye borcumu ödeyip teşekkürümü ettim. Arabamı sevgilimin evinin bahçesine bırakmıştım. O haftada bir temizlettirecekti.

Hemen eve doğru hızla yürüdüm. Sevgilim bugün muhakkak evdeydi. Sürpriz yapacaktım. Anahtarı çıkardım. Ve sessizce açıp içeriye girdim.

Bavullarımı kapının önüne bırakıp etrafa göz gezdirdim. Kapının yanındaki fortmantonun askısına takılı olduğunu gördüm.

Salona doğru yürüdüm fakat salon boş. Masanın üzerindeki iki kadeh dikkattimi çekti. Yaklaştım. Kadehlerden birinde bir iz vardı. Daha da yaklaştırdım. Bu bir kırmızı ruj izi.

Hayır. Bu imkansız!

Odalardan birinden sesler geliyordu. Yavaş yavaş ilerledim. Kapıyı biraz araladım.

Hi!?

Elimi hemen ağzıma götürdüm. Gözlerim doldu. Fakat öylece izliyordum.

Evren ve bir kız. Yataktalar. Sevişiyorlar! Benim sevgilim Evren! Ve bir sürtük!

Hemen koşarak uzaklaşmalıydım ordan. Hemen! Simdi!

Koştum. Onları orda bırakarak uzaklaştım. Arabanın anahtarını aldım ve kapıyı çarpıp çıktım. Derin bir nefes verip arabama koşturdum. Arabaya bindim. Çalıştırdım. Ve gaza bastım. Valizlerim orda kalmıştı ama umrumda değildi. Gitmeliydim. Daha da uzaklaşmalıydım. Doğrusu nereye gittiğimi de bilmiyordum. Sadece gidiyordum. Ağladım delice. Tutamadım kendimi. Daha çok bastım gaza. Bağırarak ağlıyordum. "Neden? Neden?"

Hava karanlıktı. Yollarda kimse yoktu. Daha da bastım. Bir an karşıma bir kamyon çıktı. Fren yaptım ama olmuyordu. Durmuyordu araba. Ölüme gidiyordum. Hatta burun burunaydım. "Hayıır!" diye çığlık attım.

Ve büyük bir çarpma sesi duyuldu..

DEVAM EDECEK