Nakauwi na si Leeyan..Diretso siya sa kuwarto at doon siya umiyak ng umiyak.Sobrang sakit ng nararamdaman niya...Kaytagal niyang hinintay na mangyari yon pero anong ginawa niya...
Si Hanz naman pag uwi ay agad na nag shower at hindi na niya napigilang pumatak ang mga luha niya...hayun at iyak din ng iyak...
''I know that you still love me Leeyan,i can sense it and see it your eyes''..bulong niya
Bumukas ang pinto ng kuwarto ni Leeyan.
''anak,gising kapa ba''...bungad ng kanyang ina..hindi siya sumagot at nilapitan siya nito
''alam kong gising kapa,andito lang si Mama 'nak.......
Tumayo si Leean at yumakap sa ina...Di na napigilan ni Leeyan ang umiyak...
''Iiyak mo lang anak,para gumaan ang pakiramdam mo''..
Nang mahimasmasan na siya'y.kinausap sia ni Mila
''Leeyan,alam kong nagtapat na si Hanz sayo.Nagpaalam siya sa akin''...panimula niya
''alam kong hanggang ngayon hindi nawala ang pagmamahal mo kay Hanz,....''
''Ma,hindi po kami pwede ni Hanz'' aniya
''Anak,wala namabg masama kung susubukan niyo di ba?
''Ma, boss kopo si Hanz..Kaya hindi pwede''....
''ikaw ng bahala anak...Desisyon mo yan.Basta ito ang lagi mong tatandaan,anuman ang desisyon mo'y sususportahan kita anak''
'' Thanks Ma''
''Matulog ka na anak at bukas ay may pupuntahan tayo''...
''Goodnight Ma''...
Nakatulog din si Leeyan....
nagising siya nang may narinig siyang ingay sa baba....
Nang pababa na siya'y nakita niya si Hanz na kausap ang Mama niya.Kitang kita niyang umiiyak din ito.Babalik na sana siya nang tawagin siya ng kanyang tiyuhin...
''Gising na pala itong si Leeyan eh''...wika niya
Wala na siyang nagawa kundi bumaba..Agad na pinunasan ni Hanz ang mga mata niya...
''Anak,handa kna ba sa lakad natin?" tanong ng mama niya
''opo mah,ligo lang po ako saglit''
At naligo na nga siya...
''tara na Ma'',yaya nito
At sumunod din si Hanz
''teka lang po,bakit kasama si Hanz?" tanong niya
''nakalimutan mo na yata anak na kayong dalawa ang nagsabi na pupunta tayo kung saan galing yung prutas na binigay nyo sa aken''....
""Hala!"" bulong niya
''Sorry Ma,,,nakalimutan kpo kasi'' bawi nito...
At sumakay na sila sa kotse...tatabi sana si Leeyan sa ina niya pero pinigilan siya nito.
''Sa harap ka umupo anak.Para hindi hindi antukin si Hanz sa pagmamaneho at nang may maka kuwentuhan siya''
''sige po ma''
At umalis na sila...Medyo malayu layu narin ang narating nila.
''Hoy...ano bang ngyayari sanyong dalawa ha...nag away ba kayo?" tanong ni Mila.
''Hindi po''.. Sabay nilang sagot
''Matulog kana lang Ma.Malayo pa po ang biyahe natin''....at nakatulog na nga siya
Makalipas ang kalahating oras ay hindi na nakatiis pa ang dalawa...
''Sorry kagabi ''sabay pa silang nagsalita..at natawa na rin sa wakas
''kalimutan muna natin yung kagabi..'' wika ni Hanz at tumango naman si Leeyan..
Agad silang nakarating sa ''Zophia's Paradise''..sabay nilang ginising si Mila at nagising na nga siya.
Nangingilid ang mga luha ni Mila nang makita niya ang lugar na iyon..
Pumunta sila sa veranda at doon ay may matandang lalaking dinidiligan ang mga rosas at nang humarap ito'y nabitiwan niya ang hawak niyang pandilig.
''Milagros, ikaw na ba yan?" tanong niyang naluluha din
''Ako nga ito Ricardo'' at lumapit ito sakanya't niyakap.Kapwa sila umiiyak
Di mapigilan ni Leeyan na maiyak...Subalit bigla na lang siya hinila ni Hanz.Hawak ang kamay niya
''iwan na muna natin sila'' sabi nito.at sumunod na lang siya..
Nang malayo na sila'y nagsalita na si Leeyan.
''maaari mo nang bitiwan ang kamay ko Hanz''
''Pati ba naman ang paghawak 'g mga kamay mo'y hindi na rin ba pwede?" mlungkot niyang tanong
Na konsensiya tuloy si Leeyan.
''sige na nga'' ,,,anito
