Bir Yaz Esintisi Gibi

ARTIK DERİN Bİ SONSUZLUKTAYDIM

 elimdeki notu fırlatıp annemin yanına koştum bağırdım ama ses gelmedi yutkunamadım o sözlerin ardından anne annem uyan lutfen bitti bak herşey seninle gezicek yerlerimiz var nolur anne uyan anne anne anne

 yere baktım hapların hepsini içmiş 20de20 yapma anne uyan nolur anne uyan

ama herşey çok geçti saat gece 12 gibi annemi morga yatırdılar başım dönüyodu aklıma tek rüzgar geldi taksiyle gittim rüzgarın evine kapıyı çaldım başımın dönmesinden tutunacak yeri bile bulamıyordum kapıyı yarı çıplak bi kadın açtı ve ardından rüzgarın sesi

- kimmiş o aşkım

duyduğum o sesle yere yığılmıştım beni içeri almışlar kalktığımda rüzgarın odasınsaydım tavan bana ben tavana bakıyordu ayağa kalkıp

 işte kaderimiz aynı be tavan 

ayakta zorzekat duruyordum göz yaşlarımdan heryeri bulanık görüyordum ayağa kalkmaya çalıştım ama yapamadım benimle birlikte baş ucumdaki su bardağı yere düştü kalkmaya çalışırken yerden destek alarak kalktım elime batan cam parçaları umrumda bile değildi önceden canım kıymetliydi bnm ufak bi iğne bile batsa hemen sarar bantlardım ama, ama şimdi kalktığımda gözüme çarpan ilk şey karşımdaki aynaydı ona baktım  

göz altlarım mosmor dudaklarım gibi ellerim titriyor sanki hep aç kalmışsım gibi aynaya bakınca dedim savaşamammı ki denerim olmadı bidaha denerim hafiften tebessüm ettim kapıyı açtım karşımda rüzgar gözleri kızarmıştı neden üzülüyo ki 'bitti işte bak mutlumusun'  hayır Mehir değilim sensiz mutlu olmak bile istemiyorum özür dilerim affet beni söz veriyorum düzelticem herşeyi

hafif tebessüm ettim yine ve ince bi ses tonuyla baktım yüzüne

- şuan karşında duran kızın kaybedecek hiçbişeyi yok canından başka,  ondan da vazgeçmeye gidiyorum 

- Mehir nolur Mehir deme böyle ben ve sen sonzuza dek 

-sonsuza gidiyorum zaten. hiçbişey demedi rüzgar öylesine baktı bana dışarıya çıktım güneş yüzüme vurduğu için gözlerimi kısarak gittim eminim daha korkunç görünüyorum.

herzamanki gittiğim tepeye gittim arkamdanda rüzgar geliyordu arık umrumda bile değil.

'ben hep geç kaldım anne, ya geç kaldım ya da çok erkendi. hiç vaktinde olamadım'

kalbimdeki ince sızı başımı döndürüyordu 

son adres diyip arkamı döndüm gözlerim rüzgara bakıyordu sanki ona sarılmak istiyomuş gibi kollarımı açtım bana doğru koşarak geliyordu rüzgar 'TUT BENİ ANNE' diyip boşluğa bıraktım kendimi. benim kendimi atmamdan çok sanki rüzgar itmiş gibiydi beni o uçuruma 

içimden saymaya başladım 5  4  3  2  1 

Ve sonsuzluk, artık derin bi sonsuzluktayım...

   O BENİ BIRAKMAZ DEDİKLERİN BAK SENİ ÖLÜME GÖTÜRDÜ