Max Lincol'n

Prologue

**Ang Simula ng Laro**

AUTHOR'S POV

Madilim at malagim ang gabi sa Maynila. Ang mga ilaw ng poste ay tila kulang upang bigyan ng liwanag ang kadiliman ng mga eskinita, ngunit sanay na si Max Lincoln sa ganitong klaseng lugar. Nakasanayan na niyang maglakad sa dilim, parang asong gutom na hindi natatakot sa anino.

"We're close to the truth." bulong ni Max habang mahigpit niyang hawak ang lumang litrato ng kanyang kasintahan. Isang malalim na buntong-hininga ang binitiwan niya bago itago ang litrato sa loob ng kanyang leather jacket. Mahaba pa ang gabi at marami pang mangyayari.
Nang makarating siya sa dulo ng eskinita, tumigil siya sa tapat ng isang lumang pinto na parang matagal nang hindi pinapansin. Tumibok ng mabilis ang puso niya. Alam niyang hindi ito basta-bastang lugar. Sa likod ng pintuang ito, maraming buhay na ang nasira, maraming kaluluwa ang naligaw. Pero kailangan niya itong pasukin—wala nang atrasan.

"Handa ka na ba, Max?" tanong niya sa sarili, kahit alam niyang wala namang ibang sasagot. Mabilis siyang luminga sa paligid. Tahimik ang lahat, ngunit ramdam niya ang mga matang nagmamasid.She pushed the door open. Agad siyang sinalubong ng amoy ng sigarilyo at alak, halong pawis at galit. Malalim ang hangin sa loob, parang may mabigat na presensyang naghihintay. At totoo nga, maraming tao ang naroon, mga mukha ng kilalang mga kriminal, mga taong hindi mo gugustuhing makasalubong sa dilim.Nasa gitna ng silid ang isang lalaki na nakaupo sa harap ng isang mesa, malaki at matikas. Ito si Franco, ang lider ng grupong hinahanap ni Max. Nakakatakot ang kanyang presensya, isang lalaki na sanay na sanay sa kontrol at kapangyarihan.

"Max Lincoln," sambit ni Franco habang nakatingin ng diretso sa kanya. "I didn't expect you to come this far."

Naglakad si Max papalapit, diretso ang tingin sa mga mata ni Franco. Wala siyang takot na ipinakita, kahit na alam niyang peligroso ang kanyang kinasusuungan. "Hindi ako titigil hangga't hindi ko nakukuha ang hustisya para kay Marco," sagot niya, malamig at puno ng determinasyon ang boses.

"You're brave," ani Franco, pero may ngiti sa kanyang mga labi. "But bravery alone won't save you. Alam mo ba kung anong pinasok mo, Max? This world will eat you alive."

"Then let it try," sagot ni Max, hindi nagpatinag. "I'm not here to play by your rules, Franco. I'm here to break them."

Ang buong silid ay tila napuno ng tensyon. Tahimik na nagmasid ang mga tauhan ni Franco, nag-aabang ng susunod na mangyayari. Ngunit si Max, buo ang loob, walang balak umatras."Ang tapang mo," sabi ni Franco, na ngayon ay seryoso na ang tono. "But remember, in this game, there are no winners—only survivors. Kung buhay mo ang nakataya, hanggang saan ang kaya mong gawin para sa paghihiganti?"

Max stared back at him, her resolve unwavering. "I'm willing to do whatever it takes."

Sa bawat salita na binitiwan ni Max, mas lalo niyang nararamdaman ang bigat ng kanyang misyon. Ang paghihiganti ay isang matinding laban, at alam niyang walang lugar para sa pag-aalinlangan. Lahat ng bagay na mahalaga sa kanya ay nasa panganib, at ang landas na kanyang tinatahak ay puno ng mga lihim na handang pumatay.

"But don't forget, Max," Franco's voice cut through the silence. "The closer you get to the truth, the more dangerous it becomes. Are you ready for that?"

"Bring it on," she replied, her eyes burning with a fire that couldn't be extinguished.

At sa gabing iyon, nagsimula ang laro. Isang laro ng buhay at kamatayan, kung saan ang bawat hakbang ay may kapalit. Ang bawat pagkakamali ay maaaring magdala ng matinding kabayaran. Ngunit para kay Max, hindi ito basta laro—ito ay isang misyon, isang pangakong kanyang tutuparin hanggang sa huli.

At habang papalayo si Max mula kay Franco, alam niyang wala nang balikan. The hunt has begun, and there's no turning back.

==============>

Hi cuties <3 Ne revise ko na po ang story na'to and I hope magugustuhan niyo. Mas ginandahan ko pa po ang pag susulat sa story na'to.

Thank you and I hope you'll still support me 'til the end. mwaaaaaahhhhhh