I can feel how heavy my body is. Leaning on a hard thing, I start to open my tired eyes.
"Bes check mo itong link"
Hindi ko na maalala kung ano ang nangyari matapos kong pindutin ang link na isinend sa akin ng kaibigan ko. Muli akong napapikit ng humapdi ang aking mga sugat.
Where am I?
Pain starts to cover me up, leaving me unconscious for a few moment and stared myself at the mirror infront of me.
Who are you?
Red Liquid rushing from my temple down to my cheeks, dirts combined with my fresh bruises are all over my body.
Blood. All I can smell is blood instead of the thick antique of books that surrounds me in this dark library.
What is this?
Staring on this black logo, confusion is written on my face. I blinked, trying to recover a clear vision.
Dark Web
Sinubukan kong abutin ang keyboard, just to feed my curiosity.
"A-ah" Mataman kong tinignan ang taling nasa paligid ng kamay ko. Bakit diko man lang napansin na nakatali ako? So, I am kidnapped huh?
Madali kong natanggal ang tali sa kamay ko at tinignan kung may iba pa bang tali na nakakabit sa akin. Feels fishy, why would they put me in an easy tied rope? Or am I really kidnapped?
Binaling ko ulit ang tingin ko sa laptop na nasa harapan ko and for the second attempt I reached it out and as if it was a cue, a loud noise was produced with an error on the screen.
Guns started to shoot followed by heavy footsteps towards me.
"Fuck"
I tried to stand but my leg is fucking injured. Feeling hopeless, I was about to move my body and intend to crawl but a pair of strong arms wrap around me and lift me up.
Wala na akong nagawa kahit sinubukan kong magpumiglas. Mahigpit ang hawak sa akin ng lalaking itim nakamaskara.
"Welcome to my show" bungad sa akin ng lalaking may matamis na ngiti sa kanyang mukha.
"A-anong ginagawa ko dito?" Maliit na boses na tanong ko.
Inikot ko ang aking paningin at agad na namutla nang nakita ko ang aking mga magulang na nakatali rin ang kamay.
"M-ma! P-pa!" Sinubukan kong tumakbo sa kanila ngunit wala pa man ako sa kalagitnaan ay napigilan na ako ng kadenang nakatali sa paa ko.
"Oh, wait lang dear, wag kang magmadali hindi pa nga ako nagsisimula." Sabay ikot niya sa akin.
"A-ano bang kailangan mo?!" Matapang ko siyang hinarap.
Nginisihan niya ako.
"Wala naman. I just want to feel satisfaction you know." Sabay hawak sa aking baba.
"Shall I start?"
Tili lang ng mga magulang ko ang aking naririnig habang patuloy silang binubuhusan ng mainit na kumukulong tubig. Kitang kita ko kung paano nalagas ang kanilang mga buhok at balahibo.
Wala akong nagawa kung hindi ang makisabay sa hiyaw kahit na may nakabusal na panyo sa aking bibig.
Pinaghiwalay nila ang nanay at tatay ko. Pinikit ko ang mga mata ko dahil ayaw kong makita ang susunod na mangyayari. Ngunit pinilit nilang idinilat ang mga mata ko.
"Manood ka, Ira. Pagmasdan mo kung paano ko tinaydor ng sarili mong kaibigan."
Malakas ang naging sigaw ni tatay nang putulin nila ang daliri nito na siyang ipinapakain sa aking nanay.
Napaiyak lang ako ng sobra sobra.
"Masaya hindi ba? Ang saya saya!" Sabay halakhak nito.
Sumusuka na ang nanay ko habang nanghihinang nakaluhod sa sahig.
"Ano bang kailangan mo, sa akin? Bakit hindi na lang ako ang pahirapan mo? Patayin mo na lang kami kung gusto mo!" Sigaw ko sa kanya ng matanggal ang panyo sa aking bibig.
He pouted at me.
"You are no fun." At mas lalo pang ngumuso na para bang bata na hindi napagbigyan ng candy.
"Nagsisimula pa lang ako aayaw ka na?" At mas lumapit sa akin. Mabilis kong inagaw ang baril at ipinutok sa aking nanay at tatay.
Mabilis ang mga pangyayari. We are both shocked on what happened.
Bigla akong natauhan ng may narinig akong tunog.
You received a message.
"Hey"
"Anjan ka pa, Ira?"
Kanina pa ako nakatitig sa link na isinend sa akin ng kaibigan ko.
Napabuntong huninga ako at pinindot iyon. Maluwag akong nakahinga ng lumabas ang ginawa niyang presentation sa aming subject na Social Studies.
Muling tumunog ang cellphone ko.
You received a message.
"Sabihin mo na lang sa akin kung may gusto kang idagdag diyan sa report natin ha"
Napahilamos ako ng mukha at napasabunot sa buhok.
I really have to take my meds.
END
