ZİFİRİ | ARA VERİLDİ |

Ansızın ♥

Herkese MERHABALAR !

Yazıp yazıp bir türlü beğenmediğim içime sindiremediğim ama yazmayı deli gibi istediğim bir hayat öyküsü ile karşınızdayım .

! KURGU DEĞİLDİR !

Bu belirtmeyi dikkate alarak okuyup şahsıma gelmeyecek şekilde her türlü eleştirinize açığım. 

Umarım ilk öykümde desteğinizide esirgemezsiniz. 

İyi okumalar .. 😍

~~~

Eline aldığı taşı birkaç tur gelişi güzel seyrettikten sonra göğsüne gelen hırs yüzünden acımasızca fırlatmıştı uçsuz maviliğe. 
Hırsını alamamış gibi avucuna sığan kadarını almış ve hiç acımadan fırlatmıştı. Her batma sesiyle dudakları hırsla havalanırken usulca uçsuz maviliğe yaklaştı . Derin maviliğin göz kamaştıran güzelliğinde bir süre gözleri oyalandıktan sonra usulca başını göğe kaldırıp Derince içini çekti . Her solukta rahatlayan vücuduyla usulca gözlerini açtı .

Oturduğu bankına geri dönüp çantasını kucağına alarak gözlerini bir süre daha mavilikte gezdirdi. 
Yaşadığı stres dolu dakikaları bir nevi unutmuş huzur bulmuştu .
Gözlerini kapatarak birkaç saniye bekledikten sonra ayağa kalkarak arkasına döndü.

Üzerinde diken gibi bakışlar hissedince usulca başını kaldırmasıyla donup kalması bir oldu .

Mücahit ..

Yüzünde herzaman bulunan tehlikeli gülümsemesi ile ağır ağır üzerine gelen adım seslerine bir tepki verememiş donmuş bir şekilde zifiri siyahlara takılmıştı. 

Gözlerini bile kıpırtamadığı sahnede üzerine doğru gelen adamın ellerini saçlarına dokundurmasıyla elektriğe dokunuyormuş gibi geri çekilmesiyle kendine geldi .

Bir kaç saniye hayal gördüğünü zannetti . Fakat koku çok yakındı ve gerçekti . Ürķekçe zifiri siyahlığa tekrar boğuldunda nefesi kesildi .

Çünkü gerçekti .

' Sen .. ' Diye başlayan mırıltı gözlerine korkunun getirdiği gözyaşlarıyla kesilirken. .' Gerçeksin' diye zorla fısıldamıştı.

Şimşek hızında parlayan siyahların usulca kapanıp hırsla açılmasıyla sessizce titretmişti.

' Kimse beni senin bahçenden kopartamaz. '

Gözlerinin gördüğüne daha alışamamışken birde kulaklarının duyduklarıyla iyice çıkmaza sürüklenen kız silkenmek için bir geri adım atacağı sırada bedenine dolanan kollarla ufak bir çığlığı misafir etmişti gergin anlarına. 
İrice açılan gözleriyle kal gelen kız iyice paniklemeye başladığında Ürķekçe fısıldadı kendinden epey güçlü bedene .

' Ne yapıyorsun. . ' Fısıltısının ulaşmadığını saç diplerine telaffuz eden ılık nefesle anlayan kız bu sefer bir ton yüksek konuşmayı denedi .

' Bırak beni . '

Güçlü ellerin bedenini iyice sarmasıyla nefesi zorlanan kızın duyduklarından sonra nefesi iyice kesilmişti. 

' Öyle özledim ki seni ... Bu sefer ölüm bile alamaz seni benden . '

Korkunun bir yılan gibi sinsice bedenine ulaşmasıyla titremeye başladı .

Ya bu adam hırsı yüzünden buradaydı,  ya da bu defa gerçekten seviyordu .
İki ihtimalin bile canını yakacağını bilen kız eline düşen damlayla ağladığını idrak etti . Rahatsız olmuş bir şekilde teprenmeye başlamasıyla daha da sıkıldı .