ENTRY NO. 9
Para kang isang bituin sa mga tala,tila kay hirap mong abutin,kay hirap mong sungkitin.
Bituin,bituing di ko makukuha kailan man.
Tinitignan ka sa malayo,bakit ba kay lapit mo?pero sadyang may naglalayo sa ating mga landas,naglalayo sa atin na nagsisilbing pagsikat ng araw.
Dahil sa pagsikat ng araw,naglalaho ang mga bituin sa kalangitan,at parang kang bituin.di ko makamit,di ko masungkit at naglalaho sa pagsikat ng araw.
Ngunit patuloy akong umaasa na sa muling pagsikat ng araw,ika'y muling makikita.
