Alexandra’s POV
“If you were given a chance to be someone in the future. Who will you choose?” tanong ng isang Judge sa akin.
“Thank you for that wonderful question.” Nakangiti kong sabi. “If I were given a chance to be someone in the future. I’ll gladly choose myself. Why? It’s because God created me for who I am. I’m not perfect and I admit that, I also commit mistakes but I do believe in the saying that, “Admitting your imperfection makes you perfect and I know and I believe that I am a person whom can be proud of. That’s all Thank you!” sagot ko.
“Wow! What a wonderful answer Ms. Alexandra.” Nakangiting sabi ng Emcee.
Bumalik na ako sa dati kong pwesto. At nag umpisa ulit na rumampa. Ako kasi yung last na tinanong.
“Ladies and Gentleman, We have the final results!” Emcee. “Who’s your bet?” tanong ng Emcee.
“3”
“14”
“26”
“2”
“29”
Halo-halong sigaw ng audience.
Sh*t. Ang lakas ng kabog ng dibdib ko. Para akong natatae na ewan. Aish. Basta kinakabahan ako.
“I think everyone have their own bet.” Emcee
Gosh. Ang tagal namang I announce ng Emcee ang Winner.
“Okay. Hindi na natin patatagalin pa. Ang Mutya ng Barangay Hindi Mahanap ay Candidate Number…….”
Ugh. Sarap batukan nitong Emcee na ‘to. Ang tagal I announce natatae na ako. -____-“
“Candidate Number 26! Miss Alexandra Gayle Dominguez.” Announce ng Emcee.
Ay. Si Alexandra Gayle Dominguez pala. So, natalo pala ako. L
Nagsimula na akong tumalikod at paalis na sana ng may maalala ako,
O_O
A-Alexandra Gayle Dominguez diba? So ako yun?! Ako ang nanalo? Huwaaaaaaaaaa! For real?!
“Miss Alexandra Gayle Dominguez?” takhang tanong ng Emcee.
“A-ako po?” sabay turo sa sarili.
“Yes.” Sagot ng Emcee.
“Huh? Ako po talaga?!” Paninigurado ko ulit.
“Yes. Congratulation Ms. Alexandra.” Miss Sarah. Yung last year na nanalo sa barangay namin.
“Hindi ako makakapayag! Ako dapat ang nanalo!” Galit na sambit ng isang contestant na si Ikang.
Sabay kaming napalingon ni Miss Sarah,
Tch. If I know mas maganda talaga ako sa kanya. *evil laugh* Inirapan ko na lang siya. Bahala siya sa buhay niya,Judges naman ang nag decide at hindi ako.
”Hoy! Babaeng hugis Mangga! Etong sayo!” Ikang.
*SPLASH*
“Aaaaaahhhhh!” sigaw ko.
>__________________<
“HAHAHAHAHAHAHAHAHA!” narinig kong tawa ni Gabby.
*Death Glare*
“MARIAAAAAAAA GABRIELAAAAAA SALVADOOOOOR!” galit kong sigaw.
“HAHAHAHAHA! Peace bessy! ^_^V” Gabby.
“Arggggh! What did I do ba? Why did you buhos buhos the water in my pretty face? Ugh. You’re so G-R-R!.” inis kong sabi sa kanya.
“Hoy babaeng, trying hard mag- English at hindi naman pretty! Late na po tayo! Kaya bumangong ka na dyan! Daliiiiiii!” sigaw ni Gabby.
“Ughh! You’re so nakakaasar! Hmmmp! *roll eyes*” padabog akong pumunta sa banyo para maligo. Hindi ko na lang siya tinignan. Naiinis lang ako.
****
3rd Person’s POV
Kasalukuyan silang naglalakad papunta sa sakayan ng Jeep. Halos lahat ng tao napapalingon kay Alexandra, dahil sa kanyang kakaibang suot. Hindi naman niya ito alintana bagkus ay natutuwa pa ito at pangiti-ngiti sa tuwing napapansin niyang pinagtitinginan silang dalawa ni Gabby.
“Bessy! Tignan mo oh, para tayong artista kanina pa tayo pinagtitinginan. Feeling ko, gusto nilang mag papicture sa atin!” masayang sabi ni Elay kay Gabby.
Inis na lumingon si Gabby sa kanya.
“Hoy Elay, baliw ka na ba? Anong pinagsasasabi mo? Pinagtitinginan tayo dahil dyan sa suot mo! Ang sakit sa mata! Tss!” Inis na sabi ni Gabby.
Napatingin naman si Elay sa kanyang suot. “Ano bang mali sa suot ko? Ang ganda naman ah?” sabi nito sa sarili.
Napailing na lang siya ng may matanto. “Hay naku! Naiinggit lang si Bessy, hindi pa sabihin. *tango tango* Ang cool kaya nitong suot ko. Para nga akong si Kathryn Bernardo eh.” Compliment niya sa sarili.
Hindi niya na lang pinansin ang mga taong nakatingin sa kanya. Para sa kanya, mukha siyang Dyosa sa kanyang suot. Napatigil si Elay ng napansing tumigil si Gabby.
“Bessy” tawag ni Gabby.
“Ano yun bessy? Bakit bigla kang tumigil?” nagtatakang sagot ni Elay.
“‘Ha? A-a-no. Wala. Tara na bessy malelate na tayo.” Nauutal na sabi Gabby.
Hindi na lang ito pinansin ni Elay. Pabilis ng pabilis ang lakad ni Gabby. Lakad-takbo na ang ginagawa nilang dalawa.
Ang hindi nila alam, malapit na ang mga ito sa kanila.
“Aaaaaaaaaaaahhhhhhhhhhh!”
------------------------------------------
