OohSehun : Sevgilim, meleğim, minik geyiğim, Lulu'm
Ben iki aydır uyuyamıyorum, yürüyemiyorum, gülemiyorum hatta ağlayamıyorum bile. Kısacası ben sen gittiğinden beri yaşayamıyorum bebeğim.
Eminim, gerçekten önemli bir sebebin vardır, biliyorum
Ama her gün 'böyle gitmek zorunda mıydı?' derken buluyorum kendimi.
İki aydır ne aramalarıma cevap veriyorsun ne de mesajlarımı okuyorsun
Sanki senin için ben yokmuşum, seni her hücremde hissetmeme rağmen Luhan diye biri yokmuş gibi davranıyorsun.
Seni çok özledim meleğim,
Hemde benim bile tahmin edebileceğimden daha çok.
Elbet bir gün geri döneceksin,
Bana eskisi gibi gülecek sarılacaksın
Ne zaman olduğunu bilmesem de o günün geleceğini biliyorum.
O gün geldiğinde ikimizde çok mutlu olacağız.
Artık sadece tekrar buluşacağımız günü düşünerek hayata tutunabiliyorum,
Lütfen benden tutunabildiğim son dalı da alma.
Bu günlük sadece bu kadar yazabileceğim
Seni seviyorum Lulu'm,
Lütfen kendine iyi bak meleğim, biliyorsun seni kötü görmekten nefret ediyorum
Öğünlerini de sakın atlama, zaten zayıfsın, iyice zayıflamanı istemiyorum.
İlk bölüüümmmm!
Sizce nasıldı?
Bu yayınladığım ilk Hunhan fici bu yüzden çok heyecanlıyımmm...
Umarım beğenirsiniz, keyifle okumanız dileğiyle!
