Gesluierde geheimen

Bloedend Hart

"Je moet het begrijpen, we kunnen hier niet mee doorgaan. Het is immoreel, volkomen onacceptabel en een overtreding van de...ergste graad...", begon ze stamelend. Ze had ruim afstand gehouden om hem aan te spreken. Ze viel gelijk met de deur in huis toen ze hem zag. Hij keek haar met een bezorgde blik aan en deed net alsof hij diep nadacht, totaal niet onder de indruk van haar woorden. "Overtreding? Immoreel gedrag? Ik kan me niet herinneren dat ik de wet in enge of ruime zin heb overtreden. Dus graag wat tekst en uitleg over uw telastlegging, Edelachtbare."

Hij plaagde haar want hij wist dondergoed waarover ze het had. Ze probeerde hem serieus aan te kijken en probeerde hem aan zijn volle verstand te brengen dat ze het dit keer écht meende. Ze keek naar hem op en ontmoette zijn vragende, haast smekende ogen om het niet te doen. Een blik in die donkere woelige ogen, en ze wist dat ze zou verdrinken, dat de waterkolk in zijn pupillen haar als een magneet naar beneden zou trekken. Ze zuchtte en keek naar haar schoenen. Het gesprek dat ze zorgvuldig had voorbereid, geraakte in de vergetelheid. Ze kon het niet. Ze kon het eenvoudigweg niet. Hij maakte van haar aarzeling gebruik om haar naar zich toe te trekken, streelde haar wang met zijn duim en voelde hoe zijn hart tekeer ging, of was het haar hart? Hij wilde dat ze naar hem keek. Ze mocht niet toegeven, ze mocht niet bezwijken onder zijn simpele en onschuldige aanraking. Ze moest voet bij stuk houden. Ze moest! Maar waarom voelde dit dan zo goed? Waarom geraakte ze bedwelmend onder zijn parfum die ze inmiddels uit de duizend herkende. Waarom hunkerde ze zo naar zijn lippen die haar nu uitnodigend aanmoedigden om zich te herenigen met zijne. Hij nam haar hand vast, bracht ze naar zijn lippen en kuste haar knokkels één voor één zonder oogcontact te verliezen. Ze had deze battle bij voorbaat al verloren. En het ergste van al was dat ze ervan genoot ook. "Geniet er nu nog maar wat van. Straks zal je hart een pijnlijke dood sterven als de pijlen die Cupido erin geschoten heeft, er gewelddadig uit worden getrokken. Je zal bloedend uitdoven, lief hartje van me" fluisterde haar verstand haar sarcastisch toe. Het enige wat ze haar verstand toeriep toen zijn hongerige de hare claimden "fuck it!".