The Lost Kingdom || ChanBaek

2.bölüm

Baekhyun okul çıkışı bir an önce eve varabilmeyi umud ediyordu. Kızışma anlarından birisini yaşıyordu.

Hiç bir alfayla ilgilenmeden eve gitmek için büyük bir çaba sarf ediyordu.

Etraftan alfaların sesini duyuyordu. Onunla olmak istediklerini biliyordu. İlaçlarını yanına almadığı için kendine küfürler yağdırıyordu.

"Ah auraları beni yakıyor terletiyor eve bir an önce varmam gerek" kafasını kaldırmadan otobüse binip eve doğru yol aldı.

Çalan telefonunu cebinden çıkarıp arayan numara baktı.

"Efendim yifan?"

"Baekhyun nerde kaldın?"

"Geliyorum lütfen elinde kızışma ilaçlarıyla kapıya çık ve beni bekle"

"Ah ben sana demiyor muyum onları yanına al diye"

"Unutmuşum işte"

Baekhyun otobüsün durmasıyla yol kenarında indi. Kurta dönüşmek için hızla koşmaya başladı. Eve bu şekilde daha hızlı gidebilirdi.

Etrafında alfaların olduğunu biliyordu. Auraları çok güçlüydü.

"Tanrım bayılmak üzereyim bu auralar beni çok kötülüyor" hızı yavaşlayınca bir ağacın kenarına oturdu.

"Hey burda durman çok tehlikeli" arkasından gelen sesle hızla ayağa kalkıp ona doğru döndü.

"Git burdan" chanyeol aurasıyla adama daha da baskı uygulamaya başladı.

"Neden gideyim? Böyle güzel bir omega ile karşılaşmışken hemde" baekhyun korkuyordu. Zorla ola sahip olabilirdi. Ve sonunda ölüm vardı.

"Ben her hangi bir alfa ile bağ kurmak istemiyorum. Lütfen auranı üzerimden çek ve git!" Hırladığında chanyeol adamın etrafında dönmeye başladı. Baekhyun bir yandan terliyor bir yandan da burdan nasıl kurtulacağı hakkında planlar kurmaya çalışıyordu.

"Ama bence kurmalısın" adam ters yöne geldiğinde en son hızda ordan uzaklaştı.

Evi görünce sevinmişti. Yine bir alfa saldırısından ucuz yırtmıştı. Bir heves olmamalıydı. Gerçek alfasını bulup beraberlik yaşamlıydı.

Kapıda bekleyen yifanla karşılaştığında insan halini aldı. Elindeki ilaçları bir hışımla yuttu. Kendini yere atıp sakinleşmeyi bekledi.

"Nerdesin bu kadar zaman oldu"

"Bir alfayla az kalsın bağ kuruyordum"

"Ne! Bu harika! Peki kimdi bu alfa?"

"Nesi harika! Bilmiyorum ama bembeyaz tüyleri vardı ve sadece bir gözü siyahtı"

Yifan adama şaşkınlıkla bakıyordu.

"Tanrım sen ciddi misin? O gerçekten seni mi istedi!?"

"Ne diyorsun yifan o da kim?"

"Tanrım tam bir aptalsın baekhyun! O kihwan ailesinin en büyük varisi! Nasıl bilmezsin!"

Baekhyun o ismi daha önce duymuştu fakat başında kimin olduğunu bilmiyordu.

"Ama hiç tekin birisine benzemiyordu ki yifan"

"O zaten evlenecek birilerini arıyor baekhyun. Kokunu aklına kazımıştır şimdi senin. Eminim seni çok beğendi. Seni bulacaktır emin ol"

Baekhyun'u biraz gülümsetmişti bu duydukları. Koskoca krallığa gitme ihtimali vardı.

"Bilemiyorum yifan. Şu an erken diye tahmin ediyorum"

"Saçma sapan konuşma. Onun kokusunu hatırlıyorsun değil mi? Nasıl kokuyordu?"

Baekhyun biraz düşündü kokusu burnuna gelince gülümsedi.

"Vanilya kokuyordu."

"Bak birbirinize olan bağlılık şimdiden başlamış işte"

Baekhyun bu kelimeyle içinde bir şeylerin daha fazla kıpırdandığını hissediyordu. Olacaktı. Bu sefer alfasını bulmuştu işte.

"Saçma saçma konuşma bir daha birbirimizi nerde göreceğiz de sanki"

"Birbirinizin kokusunu tanıdığınız için bulmanız çok kolay bence şimdi gitmelisin ormana geri. Git ve onu al"

"Daha neler ben odama gidiyorum lütfen rahatsız etme yifancım"

Yifan aklına gelen planlarla adama döndü.

"Baekhyun. Sen ok atmada nasıldın?" Genç adam gülerek arkasını döndü.

"Mükemmelim ne oldu ki?"

"Yarın bir ok yarışmaları düzenlenecek bizde katılalım mı?"

Aklına yatmıştı genç adamın. Katılmaması için bir engel yoktu. Daha önce de bir kaç maça girmiş ve hepsinden birincilikle çıkmıştı.

"Olabilir aslında" çantasını yere bırakıp gülümsedi.

"Hadi o zaman gidelim ve ok çalışalım"

Yifan onu evden çıkarmaya niyetliydi.

"Biraz dinlenmeliyim yifan daha sonra çıkabiliriz"

Yifan bir zafer nidasıyla adamın gidişini izledi. Onların arasını yapacaktı.

Her ne olursa olsun!

Poinemi