Sonsuz rahmet yağmurunun biricik baharıydın Sevgili
Nurun aydınlatırken zifiri karanlık geceyi
Onsekizbin alem Senden öğrendi sevmeyi
Hiç duyulmamış çığlıkların sesiydin Sevgili
Beklerken Seni asırlarca hasretinden yananlar
Bir anda öğrendi dünyaya teşrifini
Yaralı sinelere merhemdin Sevgili
Yerle bir olurken küfür sarayları
Sönerken inkar ateşleri
Aydınlık bir sabaha uyandı cümle mahlukat
Karşıladı sema ve arz Ahir Zaman Peygamberini...
