Bazen herkes kendini yalnız hisseder. Dipte, tek başına, yapayalnız. Ama o an bir şeyi unuturuz. Sevenlerimiz ve sevdiklerimiz bizimledir aslında. Bazen gözümüze bir perde iner, onları bile göremeyiz. Ancak hisseder, seslerini duyarız. Bir melodi ya...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Ya kim yine saçını benim tarağım ile taradı?" Burcu yine söylenirken kimse onu dinlemiyordu. Duru, Burcu ve Beliz. Hayatımın anlamı olan üç kız arkadaşım. Dördümüz de yetimhanede beraber büyümüştük. Sonra bir okul kazanıp okumak için Eskişehir'e gelmiştik. Bir ev tutmuş hep beraber orada kalıyorduk.
"Biray, aşkım, kuzum, bir tanem şu telefonu şarja takar mısın?" diye Beliz yağcılık yaparken ben oralı bile olmuyordum. "Ya bizim gideceğimiz okul tam olarak neredeydi?" diye sordum Duru'ya. Duru banyodan saçını havlu ile kurularken yanıma geldi ve "6-7 cadde yukarıda" dedi. Onaylarcasına başımı salladım."Ya kızlar çok heyecanlıyım ben!" dedi Burcu yatağın başına oturup. "Acaba kazandık mı?" dedi meraklı bir ses ile. Hiçbirimiz bu sorunun cevabını bilmiyorduk. Hepimiz sorunun cevabını düşünürken uzun bir sessizlik oldu. Sessizlik Duru'nun endişe ile söylediği " Ya kazanamazsak?" sorusuyla bozuldu. "Bizden ayrılmamak için iki senedir kazandığın okula gitmiyorsun Biray. Bu sene biz kazanmamış olsak bile sen gir bu okula. Bak bir daha bulamayabilirsin böyle güzel bir okulu." Onları çok seviyordum. Ne kadar benden ayrılmamak isteseler bile beni düşünüp o okula gitmemi istiyorlar ve benden ayrılmayı bile göze alabiliyorlardı. Durunun yanına oturdum. "Ya salaklar bak duygulandırmayın beni cidden ağlarım... siz benim herşeyimsiniz. Ve ne olursa olsun sizi bırakamam. Siz nereye ben oraya. Tabi eğer beni istemezseniz durum farklı. Ama beni istiyorsanız bu liseye beraber gireceğiz. Yoksa bende girmem hiç kusura bakmayın!"dedim ve Duru'ya sarıldım. Sonra Beliz ve Burcu'da yanımıza geldi ve bize sarıldı. İşte bu bir ömre bedeldi.
"Sizleri seviyorum kızlar."
"Bende."
"Bende."
"Bende."
"Hadi ama tamam, yeter bu kadar duygusallık. Ben yemeği hazırlayacağım."
"Bende sana yardım edeyim Biray."
"Tamamdır Burcu. Hani o çok sevdiğiniz börek vardı ya... acaba onu mu yapsam?
Bir anda "EVET!" çığlığı kopunca ben hamur yapmak için malzemeleri almaya başladım.
"Duru unu bana verir misin?"
"Tabi burada ..."
"Dikkat et!"
Evet, Duru raftan unu alırken yere düşürdü ve dikkat et demeye sanırım biraz geç kaldım. Hmm, tabi bide sayelerinde ne börek için un kaldı ne de hamur için kırdığım yumurtalar boşa gitti.
"Eee, söylüyorum size benim on parmağımda on marifet var diye ama dinletemiyorum!"
"Ya Duru cidden sakarlıklar derneği olsa sana milletçe oy vericeğiz. Hatta cumhurbaşkanı bile olursun dernekte"
"Ya valla ben kendi derneğimin başkanıyım. Derneğimin adı, FEDSAH yani, Fark Edilmemiş Dünyanın Sekizinci Harikası, derneği. Şuan kimse üye değil. Eğer üye olacaksanız hemen olun çünkü sonra sizi alamayabilirim... talep çok olacağı için." Tabi ki kimse konuyu değiştiren Burcuyu dinlemiyordu.
-Hahaha, bak her yerin, üstün başın un oldu!
Duru unu düşürünce tüm mutfak ve Duru baştan aşağı un olmuştu.
-Öylemi Beliz Hanım al o zaman!
Ve bir çığlık koptu. Kendimi iki dakika içinde baştan aşağı una bulanmış halde bulmuştum. Hepimiz kahkaha atarak birbirimize bakıyorduk. Un savaşı yapmıştık ve hepimiz komple un olmuştuk. Tabi bu eğlencenin sonu temizlikle bitti.
" Bu kadar eğlendiğimiz yeter. Halinize bakın. Siz gidip sırayla banyo yapın ben mahvettiğiniz unu toplayıp size yiyecek başka bir şey yapar, en sonda ben duşa girerim."
Hepsi kafa sallayıp sırayla duşa girdi. Bende onlar duş alana kadar yiyecek bir şeyler hazırladım. Sonra yemek yedik ve bende duşa girdim.
"Kızlar yatsak mı acaba yarın erken kalkmamız lazım okulla görüşmeye gideceğiz ya."
"Aaa, evet doğru hadi kızlar yatalım o zaman. Sonra geç kalırız falan."
Dişlerimizi fırçalayıp sırayla yatağa girdik.
- iyi geceler kızlar.
-İyi geceler.
-İyi geceler.
-İyi geceler.
Aradan bir 45 dakika geçtikten sonra uyuduklarına emin olup yataktan kalktım. Yine her gece olduğu gibi sıkıntılı bir şekilde mutfağa gittim. Onlara sırrımı söyleyememek canımı yakıyor, söylemek istesem bile söylersem bir daha benle konuşmazlarsa korkusundan onlara söyleyemiyordum. Biraz balkonda oturduktan sonra bende yattım. Daha fazla ne kadar dayanırım bilemiyorum...
Evettt, ilk bölümüde tamamladık. Umarım beğenmişsinizdir. Yarın yine bu saatlerde ikinci bölüm paylaşacağım.
