Herkesin beklediği ama bir türlü gelmek bilmeyen insanlar vardır peki ya sizin ki ?
Ben de bekliyorum aslında hiç gelmicek birini bekliyorum ama bir taraftan düşünüyorum ki onu beklemek bile güzel gelmeyeceğini bile bile beklemek ne kadar da hüzünlü bi cümle aslında ama benim içimde yeşeren umutlar yüzüme bir nebze olsun bir tebessüm bırakıyor. Şimdi size onu anlatmak isterdim ya da sizin beklediğinizi dinlemek çünkü anlatmak insanlara iyi gelen bir kaç nadir şeylerden birisi , aslında bana yazmak iyi geliyor bu yüzden size yazacağım. Gece gündüz fark etmez bel ki okursunuz veya hissettiklerimi anlarsınız diye yazacağım. Ama okunmasa da ben arkamda bir iz bırakmadan gitmek istemiyorum. Simdi ise Deli Yüreğim'e sızı ama yüzüme tebessüm olan sevda mı anlatacağım.
'Onu ilk gördüğüm de 17 yaşındaydım . Biraz çocuk biraz olgun yüzünden tebessümü hic eksik olmayan biriydim. Peki onu nerde mi gördüm , yeni bir okula başlamıştım yaşadığımız semtte 2.3 tane lise bulunmaktaydi bulunduğumuz bölgenin en iyi lisesi de orasaydı . Neyse başladık okula ama tabi bi yandan okula alışmaya çalışıyoruz bi yandan yeni arkadaşlıklar derken o onu gördüm aramızda 1 adim vardi kokusunu hissedicek kadar yakinindayim aslında çok gıcık bi tipe benziyordu ki zaten gıcık kapmıştım .(Peki bu nasil kocaman bir sevdaya dönüştü bunu ben bile anlayamadim ama umarim siz anlarsiniz.) Neden gıcık kaptığımsa çok egoluydu açıkçası ya da ben öyle düşündüm derken ben bu kim soruları ile cebelleşirken sınıfa doğru yürüdüm, ve tam kafami kaldırdım bir de o hemen yan sınıfımizdaydi!( şu an içimden oleyy diyen seslerim o an Lanet olsun! demisti.) O görür görmez sınıfa koştum hemen kız arkadaşlarıma sordum ki bana direk sevgilisi olduğunu söylediler. (Off!) Ama ben onu sormamıştım ki.. derken hemen 2 dk sonra sevgilisi ile önümde belirdiler .( Açık konuşmak gerekirse ben minnak biseyim boyum 1.55 falan ) Yanındaki at gibi kız sevgilisiydi tabi kıza bakmaktan onu daha sonra fark etmem... ki ilk başta dediğim gibi gıcık kapiyordum.(kesinlikle...) neden bilmiyorum ama içimde bi burukluk oldu ona karşı bişey hissetmiyordum ki! Ben öyle sanıyormuşum bunu yeni anladım. Böyle iken 2 belki 3 hafta geçti onu uzaktan izliyor sosyal medya da takip ediyor bi taraftan ajan kız arkadaşlarımla nerede olduğunu öğrenip o mekanda olmaya uğraşıyordum neden yaptığımı bilmeden tabi..
Böyle giderken size söylemeyi unuttum kanser(lösemi) teşhisi koyuldu bana okulu bırakmam ve tedavi olmam gerekiyordu tabi ondan firsat kalmıyordu bunu düşünmeye ve ben tedavimi onu biraz olsun görürüm diye erteliyordum. Ama nereye kadar ?
