Τα μάτια σου τόσο μπλε...
Θυμίζουν ωκεανό, που αν δεν ξέρεις κολύμπι φοβάσαι, μήπως χαθείς στην αχόρταγη θάλασσα...
Μα δεν σε φοβαμαι...
Όχι πια, τώρα ξέρω πότε τα αδίστακτα κύματά σου θα βρουν τον αέρα ή θα σκάσουν στη στεριά...
Όσο και αν τρόμαξα, όσο και αν φοβήθηκα...
Τώρα ξέρω, πως όταν τα κοίταξα για πρώτη φορά είδα τη ζωή μου μπροστά μου
Γειαααααα, ξέρω πως είναι μικρούλι αλλά είναι ένα από τα αγαπημένα μου... Είναι δικό μου... Και δεν έχω ξαναδημοσιεύσει ποτέ κάτι τόσο προσωπικό αλλά ήξερα εδώ και καιρό ότι ήθελα και τώρα βρήκα το κουράγιο να το κάνω... Θέλω να πιστεύω ότι έχω προχωρήσει τη ζωή μου και δεν ασχολούμαι με το παρελθόν αλλά αυτό ήταν για μένα το τελευταίο κομμάτι που έλειπε για να συμπληρωθεί το παζλ... Με το να μοιραστώ κάτι τόσο προσωπικό θέλω να πιστεύω ότι κάνω αλλο ένα βήμα ώστε να απομακρυνθώ από το παρελθόν και να συνεχίσω παρακάτω... Ξέρω ότι πλέον αυτά που γράφω δεν ισχύουν πια αλλά είναι ο τρόπος μου να τα απομακρύνω λίγο από μένα και να τα αφήσω σε μια απόσταση ασφαλείας... Ευχαριστώ πολύ...
Παυλίνα ❤️
CITEȘTI
Τα στιχάκια που σου έγραψα μια μέρα...
PoezieΌταν βλέπεις κάποιον και με την πρώτη ματιά ξέρεις ότι βρήκες κάτι μοναδικό, όταν βλέπεις πως η ζωή σου αντικατοπτρίζεται μέσα στα μάτια κάποιου που μόλις τώρα είδες για πρώτη φορά τότε έχεις αρχίσει να βαδίζεις στο δρόμο του έρωτα.... Έναν δρόμο δύ...
