no.1 dinliyodum...ve düşündüm hayatım ne kadar boktan olursa olsun gülümsüyorum ve bazen çok anlamsız geliyo. neymiş ayakta durman gerek güçlü olman gerek PARAN olması gerek.neden çünkü olmassa boka batıyosun öyle değilmiş gibi.gülümsüyorum ama güçlü gözükmek için değil fazla acı çekince ağlamaktan somurtmaktan yoruluyosun.ve yazdığım şeyler o kadar anlamsızki ben bile okumazdım işte naparsın benimkide kafa bi süre sonra düzen algısını yitiriyo tabi 4 gündür uykusuz olduğum içinde olabilir her neyse konumuz o değil.asıl konu bok hayatım ya da hayat ve ben lanet olası konuyu anlatamıyorum çünkü insanlar acımasız bende safım yani öyleymiş gibi davranıyorum.ailem de bi sıkıntı yok yani bana öyle gözüktü depresyonda değilim.....(tamam belki) kendimi kesmedim en azından tamamen sigara kullanmıyorum (yalan) arkadaşlarım var yani gerçekseler. nerdeyse herkes arkamdan bıçakladı ve ben kendi aileme bile güvenemiyorum artık. dostum kardeşim dediğim kişi gözlerimin önünde katledildi ve bi bok yapılmadı.başkaaa...... yok heralde ya....ananın amı artık diyceksiniz biliyorum ama bunu atlıyamam....bir sürü insanı öldürülürken gördüm ve hala bedenleri gözmün önüne gelir...evet şimdi bitti.ve evet ben çok safım sadece okuyan iyi bi aileye sahip bi insanım kesinlikle acı çekmiyorum ya da kendime zarar vermiyorum...ve ailem bi bok anlamıyo onlar hala kızını terbiyeli,zeki,saf,mutlu zannetsin BOK.lan ne kadar bok demişim XD...her neyse siz beni bunlara karşın saf kabul edin ben safım derslerim ve arkadaşlarım iyi mutluyum bunla kapatın hayatın kasvetini...kendinizin acılarınıda bunlarla örtün çünkü insanlar siklemiyo.. her neyse hep kendimden bahsettim....lan bu konu no.1 den nasıl buraya geldi XD her neyse evet yine....siz nasılsınız umarım iyisinizdir ve acı çekmiyosunuzdur hadi ben gidiyim sizde ne yapıyosanız yapın bye~
