The PREJUDICE

Chapter 28 - Neutral feelings

"Maraming salamat sayo Luisa" sabi ko kay Luisa habang binibigay ang susi ng kanyang kotse. Pagkatapos kong puntahan si Andrea sa kanyang bahay ay umuwi na muna ako para makapag pa pahinga.

Kasalukuyan akong nasa ospital para dalawin sana si Jake at kamustahin.

"Walang ano man Zoyi" ngiti niya sa akin. "Saka nga pala nasaan na si Winona ngayon?" dagdag pa niya. Kuryus siyang tumingin sa akin.

"Ah, Winona is somewhere safe" I said as nodded and smiled.

"Sigurado ka na ban a ligtas siya kung saan man siya ngayon? Kase kahit dito nga sa ospital, nahabol pa rin siya at gustong patayin" puno ng pagaalala ang reaksyon ni Luisa habang sinasabi iyon.

"Wag kang mag alala, she's safe. Hinding hindi nila mahahanap si Winona" ngiting sabi ko at binigyan siya ng assurance.

"Sila?"

Unti unting napawi ang ngiti sa aking labi nang makita ang pag alala sa mukha ni Luisa.

"Mga tauhan ba ni Roman ang tinutukoy mo? Alam mong iniimbestigahan ni Winona ang mga illegal na gawain ng step brother mo?

I sighed deeply "Alam ko" and nodded.

"Pero, nagtataka lang ako kung bakit tinutulungan mo si Winona? At hindi yung kapatid mo?"

Hindi agad ako nakaimik sa sinabi ni Luisa. Para bang lahat ng pwedeng dahilan para ipabagsak si Roman ay bumalik isa isang bumalik sa akin, lalong lalo na ang galit.

"Ate" wika ni Mandy nang sandaling lumabas siya sa kwarto ni Jake.

Tumungo siya sa akin at nilapitan kami ni Luisa "Knaina ka pa ba?" she asked sabay nagbeso sa akin.

"Kadarating ko lang sabi ko" masuyo kong sinabi. "Kamusta si Jake? Gusto ko sana siyang kamustahin at makausap"

She sighed deeply "he's fine. Kaya mukhang hindi mo siya makakausap ngayon"

Kumunot ang aking noo sa sinabi ni Mandy "Why, something happened?" nagtatakang tanong ko.

"Nagpapahinga na siya. Nagpapatulog kase iyong gamot na binigay ng doctor para sugat niya kaya ayon mahimbing ng natutulog"

"It's okay. Ang mahalaga ay okay na siiya"

"Sayang nga eh, kase kanina kapa niya gustong makita, dadalawin mo rin naman siya bukas diba?" aniya ni Mandy.

"Oo naman. Gusto ko rin naman siyang makita. So pauwi ka na ba?"

Tumango tango si Mandy. "Great! Sumabay ka na sa akin" sabi ko saka bumalin ulit kay Luisa "Luisa, we'll go ahead. If there's anything you need, tawagan mo lang kami okay?" sabi ko assuring her na nandito lang kami Mandy.

CUT TO: ZOYI'S CONDO

Naglalakad na kami ni Mandy patungo sa unit ko nang makita namin si Peter. Nakaupo sa sahig, tulog na tulog habang nakasandal sa gilid ng pintuan. Pareho pa kaming nagulat sa aming nakikita.

"Peter" tawag ko sa kanya sa matigas na tono.

Ang walang hiyang ito, hindi man lang narinig ang pagtwag ko sa kanya. Halatang nakainom at nalasing. Dali dali namin siyang nilapitan ni Mandy.

Dahil sa nakainom, ay pinagtulungan na lamang namin ni Mandy ang pag alalay sa kanya papasok sa unit ko. He's no longer asleep but still wasted. Nakaupo na siya sa sofa habang kami naman ni Mandy ay nanatilng nakatayo sa harapan niya.

"Peter, you better wash up okay? At kapag okay ka na, ihahatid kita don sa bahay niyo. Kailangan mong umuwi dahil hinihintay ka ng asawa mo" naiirita kong sinabi nang tumingin siya sa akin. Singkit ang mga mata niyang tumingin sa akin dahil na rin siguro sa pagkakatulog.