Where have you been? (L.P)

Hoofdstuk 37

(Diana's POV)

Ik draai me met een ruk om en kijk in Liam's bruine ogen. Een opgeluchte zucht ontsnapt uit mijn mond en ik sla mijn armen om zijn nek. Er komen meteen tranen in mijn ogen. "L-liam... het spijt me zo erg." Snik ik in zijn schouder.

Hij houd me een stukje van zich af en kijkt me met betraande ogen aan. "Ik snap je... ik wil alleen niet dat je gevaar loopt." Zegt hij schor. Ik wend mijn blik af. "Dat gebeurd niet Liam, maak je niet druk." Zeg ik twijfelend. Moet ik hem vertellen dat Zayn daarvoor zorgt?

Voordat ik daar over na kan denken hoor ik Zayn zijn stem verderop mijn naam roepen. Ik pers mijn lippen op elkaar en knijp mijn ogen dicht. Als ik zijn voetstappen achter me hoor draai ik me om. Ik zwaai een beetje awkward naar hem. "Hi Zayn."

Hij kijkt met grote ogen van Liam naar mij en weer terug. "Wat betekent dit Diana?" Hoor ik Liam achter me vragen. Ik knijp mijn ogen dicht en antwoord niet. Hij legt zijn hand op mijn schouder. "Diana?!" "Ik woon tijdelijk bij Zayn." Floep ik er uit.

Ik draai me langzaam om naar Liam die me met grote ogen aankijkt, gebroken. "J-je... w-wat?" Stamelt hij. Hij kijkt boos naar Zayn. "En jij verteld dat niet eens?" Roept hij naar hem. Zayn gooit onschuldig zijn handen in de lucht.

"Sorry! Ik wilde wel maar het is voor je eigen veiligheid en Diana wilde het niet." Zegt hij verdedigend. Liam kijkt me vragend aan. "Dat wilde ik niet omdat ik je niet in gevaar wil brengen." Roep ik met betraande ogen. Hij schud ongelovig zijn hoofd.

"Misschien is het beter als we elkaar even niet meer zien, dat geld voor jullie allebei." Zegt hij gebroken. Hij draait zich om en loopt weg. Ik wil iets zeggen om hem tegen te houden maar er komt niks uit mijn keel.

Ik buk me om de gevallen boodschappen op te rapen en in het plastic tasje te doen. Ik draai me om en slenter naar het huis, niet veel later rent Zayn achter me aan en loopt naast me. "Sorry." Zegt hij zacht. Ik schud mijn hoofd. "Niet doen, het is niet jouw schuld. Ik ben je erg dankbaar dat je dit allemaal voor me doet."

 Hij geeft me een waterig glimlachje.

Ik veeg mijn voeten en doe mijn schoenen en jas uit, de boodschappen ruim ik op en het wisselgeld doe ik terug in de boodschappen-geld-pot. Ik strompel de trap op en kruip Zayn's bed in, aan de kant waar ik lig.

Ik draai mijn hoofd om op de wekker te kijken die zegt dat het half 6 is. Ugh ik heb honger maar ik wil slapen. Mijn gedachten dwalen af naar Liam en niet veel later slaap ik.

Ik schrik wakker van de deur die open gaat. Zayn staat in de deuropening met een bord pasta en een beker thee. Ik glimlach dankbaar terwijl ik het aanneem. Hij knipoogt en verdwijnt weer naar beneden. Een minuut later loopt hij de kamer weer in met nog een bord pasta en een beker thee.

Hij gaat naast me zitten in bed en eet van de pasta. "Heb je al met Niall gepraat vandaag?" Verbreekt hij de stilte. Ik kijk hem niet-begrijpend aan. "Nee hoezo?" Voeg ik aan mijn blik toe. "Hij zou met Rianne gaan praten over zijn verleden." Legt hij uit voordat hij een hap in zijn mond doet.

"Ohja dat is waar ook." Zeg ik met mijn mond vol. "Ze reageerde niet positief." Zegt hij voor zich uit starend. "W-wat? Hoezo?" Vraag ik verbaasd. "Ze wil niks meer met hem te maken hebben." Zegt hij met nog steeds zijn blik op de muur voor ons gericht.

"Ze heeft het uitgemaakt." Komt er geschrokken en verbaasd uit mijn mond. Ik neem de laatste slok thee en sta op uit het bed. "Ik ga maar eens met hem praten." Zeg ik voordat ik mijn mond afveeg aan de rug van mijn hand. "Succes." Zegt hij zijn duim opstekend. Ik glimlach kort en verlaat de kamer met het lege bord en de lege beker in mijn hand.