Annem,ben ve üvey babam hep birlikte kahvaltı yapıyorduk.Üvey babama baba diye seslenmiyordum,çünkü o benim babam değildi ve hiç bir zaman olmayacaktı.onu her ne kadar babam olarak kabul etmesem de yinede ailemle kahvaltı yapmak çok hoşuma gidiyordu;
_annem:okulun ne zaman kızım kaçta gidiceksin?
_Y/N:birazdan hazırlanıp çıkarım annecim
dedim ve masadan kalkıp lavoboya gittim dişlerimi fırçalayıp odama çıktım dolabımı açıp boş gözlerle baktım ama geç kalacağımı anladığımda bir iki parça bir şeyler alıp giyindim.
kıyafetin:
her ne kadar abartılı olduğunu bilsemde yinede böyle şeyler giyiyordum ben yinede okulda en sade giyinen kişiydim bazı kızlar bir kilo makyajla geliyordu okula bu düşünceleri bırakıp çantamı hazırlamaya koyuldum bu kıyafetin üzerine her zamanki gibi siyah bir çanta almaya karar verdim.
çantan:
biliyorum bu çanta küçük ama o kadar büyük bir çantaya ihtiyacım olduğunu düşünmüyordum,yani gerek duymuyordum of bu kadar konuşma yeter okula geç kalacaktım makyajımı da yapıp son kez aynaya baktım
makyajın:
odamdan çıkıp annemlerin yanına geldim.üvey babama ve anneme çıkacağımı söyledim, ben yanlarına geldiğimde üvey babam oğlundan bahsediyordu,bende konuya kulak misafiri oldum üvey babam oğlunun 24 yaşında olduğunu söyledi,yerimden sıçradım olamaz kendime bir abi istemiyorum bana karışır falan neyse bu konuyu düşünmemeliydim ayakkabılarımı giyip yola koyuldum. sonunda okula gelmiştim sınıfa girdiğimde herkes telefonuyla oynuyordu şimdiye hocanın derse girmiş olması gerekirdi,bir iki dakika sonra arkadaşım jung mon yeon sınıfa gelip dersin boş olduğunu söyledi ve benim yanıma geldi
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ÜVEY ABİM YOONGİ(SUGA BTS)
Ngẫu nhiênARKADAŞLAR ŞİMDİDEN SÖYLİYİM SMUT SEVMEYENLER OKUMASIN BU ARADA YAZDIĞIM İLK HİKAYE DAHA ÖNCE HİÇ YAZMADIM