Wedstrijd OPEN

Tweede groepje!!!

- voor zondag via prive tegen mij zeggen wie je het beste vond! 

Heb jij je verhaal ingeleverd maar hij staat niet nog niet hier tussen of bij de vorige? Zeg effe vis prive kan zijn dat ik het over het hoofd zag. Ps ik hoor wel eens dat sommige niet het volledige hoofdstuk  kunnen zien zeg dit tegen mij als dat weer zo is! Hier onder staan 5 verhaaltjes.

VERHAAL VAN ❤️Madison-Zara

Juliet?! Kom je mee!' hoor ik in de verte iemand tegen mij zeggen. Ik schrik op uit mijn gedacht. Langzaam haal ik mijn ogen van de degene die mijn blik had gevangen en hoor ik alles weer haarscherp.'Sorry! Laten we naar de les gaan.' zeg ik. 'Zo, jij was echt even weg! Maar is goed, laten we gaan.' zegt mijn beste vriend Kai. Het is een paar uur later. We zitten in de les en het is nu etenspauze. Ik pak mijn pakje uit mijn tas en voel mijn ogen rood worden. Ik neem een slok van het dikke rode vloeistof terwijl mijn lust langzaam afneemt. Ja, ik ben een vampier! Ik ben geboren op de planeet Tewyn, waar ik nu nog steeds woon. Er wonen hier niet alleen vampieren, maar ook weerwolven, heksen en één pratend stekelvarken, maar over dat laatste praat niemand over. Mijn aandacht wordt opnieuw deze dag getrokken. Zo onmogelijk. En dan bedoel ik echt onmogelijk! Iets wat ik nooit kan krijgen, wereld van verschil, een kloof die zo groot is als de afstand tussen Tewyn en aarde. (En die is groot!)

Daar zit hij dan. Met zijn ene been op de andere gelegd. Je weet wel, zoals mannen dit wel vaker doen. Ik kijk uitgebreid toe terwijl hij zijn hand maar zijn mond brengt om er appeltaart in te stoppen. Mijn ogen volgen elke beweging. 'Zit die gozer serieus appeltaart te eten?!' hoor ik Kai zeggen. Hij kijkt me aan. 'Volgens mij loopt er een beetje slijm uit je mond!' 'Dat komt door de lekkere appeltaart!' zeg ik snel terwijl ik voor de zekerheid mijn mond af veeg. Er zit helemaal niets. 'Je lust helemaal geen appeltaart!' Oeps, betrapt... De bel gaat. Gered door de bel! Samen lopen we naar buiten. 'Jij bent toch ook op je zoover?' (soort elektrische hoverboard in Tewyn) vraag ik aan Kai. 'Nee, op mijn magische unicorn!'  'Bestaan die?' vraag ik verbaast. Kai moet lachen. 'Nee gekkie, in ieder geval niet op Tewyn. Maar ja, ik ben op mijn zoover!' Ik draai als reactie met mijn ogen. Weer vallen mijn ogen op degene die mijn hart sneller doet kloppen. Hij staat samen met zijn weerwolf vrienden op het plein. Ja, je hoor het goed, hij is een weerwolf en laat het net zo zijn dat de weerwolven en de vampieren elkaars grootste vijand zijn op Tewyn. Dan vinden voor de eerste keer ooit zijn ogen die van mij. Het is alsof er vonken door de lucht vliegen. Ik hap naar adem. Hij doet een paar stappen naar mij toe en hij kijkt mij met een intense blik aan. Een van zijn vrienden zegt iets tegen hem. Hij scheurt zijn ogen gepijnigd van mij af en rent bijna het schoolplein af, het bos in. Onmogelijk, zoals ik net al zei. Onhaalbaar. Vijanden galmd er door mijn hoofd. Jullie zijn vijanden. Er kan nooit, maar dan ook echt nooit meer zoiets iets gebeuren!

VERHAAL VAN ❤️Kiki-Argent

Langzaam zat Fea aan de keukentafel een stuk appeltaart te eten. Ze verveelde zich al de hele dag dood waardoor ze deze taart had gebakken maar nu ze hiermee ook al klaar was had ze echt helemaal niks meet te doen. Toen ze get laatste stukje taart in haar mond stopte bedacht ze zich iets. *Ik kan naar het bos!*. Snel liep ze naar de trap toe. "Mam! Ik ga even naar buiten!" riep Fea naar boven. "Is goed! Doe voorzichtig en niet naar het bos gaan!" hoorde ze haar moeder roepen. "Okey!" riep ze waarna ze even snel naar de woonkamer liep om Blazer een aai over zijn snuit te geven. Blazer was hun grote zwart-witte draak die maar net onder het plafond van hun woonkamer paste. Bijna iedereen had tegenwoordig een draak als huisdier waardoor de meeste mensen het niet meer erg vonden om met hen samen te leven maar in het grote bos naast het kleine stadje woonde nog steeds gevaarlijke wilde draken.