Ellerim sarkıyor ve kanlar bileğimden süzülüyor. Herkesin zannettiğinin aksine bu acı vermiyor. Bu huzuru en derinden hissettiriyor.
"YUTA!!!"
"YUTA TATLIM LÜTFEN KAPIYI AÇ"
"YUTACIM LÜTFEN"
Yorgun gözlerle kapıyı inceledim.Günlük hayatta bu kapıya hiç bakmamıştım ama şuan bana çok bakılası gelmişti güçlü gözüküyordu benden daha güçlü.
Ben kapıyı incelerken kapıyı kırma girişimlerini farkettim.
Annem ağlıyordu bense mutluydum. Umarım o kapı hiç bir zaman açılmazdı ve bende burda ölüp giderdim.
"Huzurlu musun?"
Bir dakika bu kim?
"Dünyanın en zevkli zamanlarını yaşıyorsun değil mi? Ölmek istiyorsun. Kapı hiç açılmasın bedenin çürüyüp gitsin istiyorsun değil mi?"
Evet.
"Sen çürüyüp gitsen ne olucakki kimsenin umrunda olmıycaksın asıl yaşamalısın yaşamalısın ki sana zarar verenlerin ölüşünü göresin asıl zevki eminim ki ozaman yaşayacaksın."
Ayağa kalktım ve kapıya yaklaştım. Son kez küvete baktım tamamen kandı kıpkırmızıydı.Güzeldi hatta çok güzeldi peki ya o kanlar onların kanı olsaydı?
O zaman daha da güzel olurdu.Ve ben Yutaysam o kanları görürdüm.Ne pahasına olursa olsun.
Kapıyı açtım. Önümde Uzun saçlı 1.65 boylarında güzel bir kız duruyordu.
Vücudum çıplaktı ama hiç bakmadı sadece gözlerimle iletişim kuruyordu.
"Haklıyım demek?"
-Haklısın. Onlar ölmeden ölemem Asla.
"O zaman birlik olalım ve onların ölümünü tek tek görelim ne dersin ?"
-Bana uyar derim.
"O zaman ilk önce şu kesiği halledelim dostum"
Elimi tuttu ve yatağa oturttu.
"Ha bide üstünü giyin ayıp denen bir şey var sonuçta"
-Ayıp mı ? komiksin.
"Komiksin derken gülmen lazım akıllım"
-Harbiden sen nerden çıktın? kimsin sen ?
"Psikoloğum ben ama klasiklerden değil Kardeş bende çok tuhafım emin olabilirsin"
-Psikologları sevmem
"Bende sevmem"
-O zaman neden psikolog oldun
"Kendimi de sevmediğim için."
.
.
.
Evettt bu bölümden bukadar ilk defa bu kadar depresif bir şey yazdım ne kadar güzel bilemiyorum.Umarım beğenmişsinizdir🙋🏼♀️
