-Yani bana diyorsun ki hepsinden intikam almamız gerek?
"Yani intikam demek pek doğru değil aslında biz onlara hakettiklerini vericez"
-Yani?
"Psikolojileri bozulacak yaşamak istemiycekler anca bu zaman seni anlarlar"
-Neden bunu yapayım?
"Bir psikomanyak olduğun için"
-Ya onlarda yavaşça bana dönüşürseler?
"O zaman bu sefer onlara psikologluk yaparım"
-O zaman onlarada benden intikam almalarını mı söyliyceksin?
"Yoo kendi bokunuzda boğulun diyip camdan aşağı atıcam"
-Of neyse ne yapıyoruz?
~Her şeyin başladığı zamanlar~
Okul koridorunda yürüyorum geçen kızlar bana bakıyorlar. Yakışıklıyım,zekiyim,zenginim ve popülerim.
Benden havalısı yok okulda bütün kızlar benimle çıkmak için bir taraflarını yırtıyorlar.
Ya da o gün biraz farklı bir bakış vardı üzerimde.
bir fısıltı duydum.
"Nasıl biz bu kadar şerefsiz olduğunu anlamadık bunun?"
durdum.
"O yaşta bir kıza tecavüz etmek ne ya"
Ben değildim. Benim hakkımda konuşmuyorlardı.
"Pışt şerefsiz"
takmadım bana değildi.
"Sana diyorum orospu çocuğu Yuta!"
Bana seslenene döndüm ve baktım.
-Efendim?"Gerçekten hala yüzsüzce burda nasıl dolaşıyorsun?"
Okulda söylenene göre 9.sınıflardan birine tecavüz etmiştim.Bunun yüzünden her gün ağır hakaretlere şiddete ve iğrenç ithamlara maruz kalmıştım.
Özelliklede Johnny'den. Tahminimce söylentiyi o yaymıştı ve arkadaşlarıyla bana bir oyun oynuyorlardı. Çünkü benim popülerliğim sönmüş onlar popüler olmuştu .
Johnny,
Taeyong,
Taeil ve
Lucas...
Popülerliği sevmiş olmalılardı ki olayın unutulmasına hiç izin vermediler.Her geçen gün daha da eziyet ettiler. Bedenime yapılandan bahsetmiyorum ruhuma yapılandan bahsediyorum iyi değildim derslerim düşmüştü önceden her sınavda 1.olan ben sonlara düşmüştüm üniversite sınavına az kalmıştı ki okuldan ayrıldım daha fazla müsade edemezdim.
Evde çalışmaya karar verdim sınava girdim ve yüksek bir puan aldım fakat üniversiteye gitmek istemedim çünkü ben artık insanlardan korkar olmuştum...Evden çıkamıyordum.Yatağımda uzanır bütün gün tavanı,duvarı, camdan dışarıyı izlerdim bazen kitap okur kendimden uzaklaşmaya çalışırdım fakat bunlar acımı dindirmiyordu,unutturmuyordu ben eskiden olduğum gibi olamıyordum..
Keşke hiç doğmasaydım...
Belkide sadece ölmeliydim...İşte ilk kesiklerim böyle başladı.
Ölmek istedim ama ölemedim, tekrar denedim yine ölemedim. Sayamıyacağım kez denedim ama ölemedim.O zaman tek bir seçenek kalmıştı ben ölemiyorsam onlar ölmeliydi.
Selam falan fistan çok beklettim ama sonunda yazdım. Hikayeyi dört gözle bekleyen kardeşime adayıp kaçıyorum byy😉