My Hottie Blast From The Past (completed)

Force Session

PEAR

"Mama hindi ko na yun kailangan please" pakiusap ko sa mama ko andito kami sa garden.

"Darling please lang um-attend ka lang dun wala naman masama di ba?" sabi nya habang nagpipinta sa canvas feeling painter lang medyo weird ang mama ko pero tingin ko sa kanya kami nagmana ng kapatid ko.

I rolled my eyes sabay padabog na naupo sa chair sa harap nya.

"Ma i was just young and stupid that time".

"Well you could be old and stupid" sabi nya without looking at me.

"Ma ayoko na talaga please" sa totoo lang sila na lang ng Dad ang nakakarinig sa akin ng ganitong mga salita "pagpinilit mo ako ayoko na maghandle ng business natin".

Nagkibit balikat sya sa akin "ok kay Apple na lang lahat ng negosyo ng pamilya ok lang kahit pabagsakin nya".

"Ma your imposible!" asar na sabi ko tumayo na ako para umalis.

"Pear Andrea bumalik ka dito mama mo pa rin ako!" pagalit na sabi nya sa akin at binaba yung lalagyan ng pintura.

Kaya naman tumigil ako at bumalik sa harap nya oo mean ako most of the time pero hindi sa parents ko.

Hinaplos nya ako sa mukha "anak gusto ko lang bumalik yung dating ikaw at mag-karoon ka naman ng masayang buhay hindi yung kagaya ng nakita ko kagabi"

"I am happy" pagsisinungaling ko.

Ngumiti sya sa akin "be a good girl anak once a week lang naman yun eh".

I just sigh and nod alam ko naman hindi nya ako titigilan lalo't nahuli nya akong umiiyak kagabi, dinalaw na naman nila ako sa panaginip may mga bagay pala talaga na kahit takasan mo hindi pwde.

Kakapasok ko pa lang ng kotse.

mama calling

"Ma pupunta na ako ngayon don't worry ok sige I will be careful" naiiling na tinapos ko yung tawag, pupunta ako ngayon sa therapist ko,yup I'm a psycho, sana ganun na lang para masmadali kaso hindi, minsan kasi may desisyon tayo o nagagawa sa buhay dala ng kabataan na hindi natin alam bibitbitin natin habang buhay.

Wala akong friends, wala ako kinakausap tungkol sa nararamdaman ko kaya natatakot sila mama, kahit sa kapatid ko hindi ako nag-sasabi ayoko masira yung tingin nya sa akin ang buong akala nya ako ang perfect na anak ng parents namin.

Few years back pinadala nila ako sa Paris para magaral pero bukod dun pinadala nila ako dun para makalimot, ganun ba kadali lumimot? deh sana madali maging masaya.

Tingin ko sa lahat ng tao oportunista walang magandang intention I become this dark person, mas-ok na ito kesa naman paulit-ulit na ma-trauma ako at masaktan.

Everyday is a bad day for me.

It was always dark and rainy.

Nagpark ako sa YID TOWER isa sa mga property ni mama part owner sya dito andito kasi yung place ng therapist ko naibook na ako ni mama.

Ayoko talaga pero anung magagawa ko kung pinilit na ni mama after all ang laki ng utang ko sa kanila,tsaka hindi naman required magsalita sa session, I could just stare at the clock and pretend to be interested.

While parking napansin ko ang isang sasakyan na urong sulong habang my two girls na sumesenyas kung pano magpapark ang sasakyan ilang beses muntik maatrasan yung isang girl.

Nang sa wakas maipark yung car nila lumabas ang driver babae din pala mukhang nene pa nagtatalon pa sa tuwa stupid girl!

Umakyat na ako sa floor ni Ms. Oli sya yung therapist ko.

I press the bell maya maya pa ay bumukas yung pinto sumenyas sya na pumasok ako hindi ko na hinintay pa basta ako umupo sa couch.

"Sorry ha kausap ko mama mo tinanong kung andito ka na" sabi nya Oli is in her late tweenties naka-pony tail yung black hair nya naka purple dress sya,she look calm and relaxing.

"Nasabi ng mama mo na umiyak ka daw last night" sabi nya habang umuupo sa tapat ko hawak ang isang mini recorder "care to tell me".

NO yun ang gusto ko sabihin but I ended up saying "hindi ko maalala" then I stare blankly sa bonsai sa harap ko.

"What makes you happy?" tanong ulit ni Oli.

Hindi ako nagsalita I pretend na wala akong narinig

"Pear do you think my mali sayo?".

"Hindi ba yon ang trabaho mo ang malaman kung anung mali sa akin? buti hindi ako ang magbabayad ng mahal mong fee" I said in a mocking tone I don't care who she is, wala akong balak buksan pa ang kwentong matagal ko ng binaon sa limot.